IJskoud was het toen ik vanmorgen vol zelfmedelijden in het donker op mijn fiets stapte. Als een van de weinige Nederlanders moest ik gisteren en vandaag werken. Inmiddels ben ik allang weer opgewarmd en lekker bezig onder het genot van een muziekje. Collega Karlien en ik hebben het rijk alleen. We zijn wonderbaarlijk hard aan het werk (ja, ik weet wat jullie nu allemaal denken) en hebben voor de rest van de dag nog veel goede voornemens. Beetje opruimen, paar klusjes afmaken en een oliebol halen.
Dat biedt me een mooi bruggetje naar goede voornemens voor het nieuwe jaar. Want die zijn er zeker. Ik heb geprobeerd een blog van een jaar geleden te vinden om te checken wat ik me toen had voorgenomen. Na flink zoeken bleek ik vorig jaar mijn goede voornemens niet gedocumenteerd te hebben in een blog. Hoe is het mogelijk? Het zal wel door het griepje komen dat ik toen had. Het jaar daarvoor, jaja zo lang blog ik al, was ik met mijn hoofd voornamelijk al op wintersport.
Maar dit jaar heb ik er wel goed over nagedacht. De afgelopen weken hoorde ik allerlei verdrietige verhalen over terminaal zieke jonge mensen, overleden kinderen en dood en verderf door oorlog en hongersnood over de hele wereld (ik noem maar iets). Dus wil ik bij de kern blijven; mijn goede voornemen is genieten. Ja, ik weet het, het is een beetje een baggerig cliché-woord geworden, maar clichés zijn nou eenmaal waar. Te vaak worden we geleefd en gaan we op in de waan van de dag. Dit voornemen is trouwens ook geïnspireerd door mijn opa die het afgelopen jaar zijn negentigste verjaardag vierde (!). Ik zag tijdens zijn verjaardag dat als je terugkijkt op je leven de leukste, meest levensveranderde en verdrietigste momenten het belangrijkst zijn. Het komt dus neer op de leuke kleine momenten, feestjes, begrafenissen, ziektes en geboortes en huizen kopen. Ik hoop dat ik er komend jaar drie mag afvinken: leuke kleine momenten, feestjes en een huis kopen!