Er zijn veel acceptabele eetcafe’s. Niet uitmuntend, maar prima voor de prijscategorie. Afgelopen donderdag ging ik met een aantal collega’s tapas eten bij Danza in ‘s-Hertogenbosch. En hoewel het een erg gezellige avond was, wat ik toeschrijf aan het gezelschap, kan ik de tapastent zelf helaas maar een krappe voldoende geven. Zo’n voldoende van hehe, dit tentamen hoeft in ieder geval niet opnieuw. Kortom: niet voor herhaling vatbaar.
Was het dan zo ontzettend slecht? Nee, zeker niet. De bediening was zo nu en dan goed en leuk, op andere momenten niet aanwezig of kwijt. Drankjes werden vergeten, we moesten lang wachten. En ja, het zat vol, maar het was nou ook weer niet superdruk. De sfeer was gezellig. Alleen jammer dat de twee deuren van het voorportaal lastig dichtgingen waardoor wij het grootste gedeelte van de tijd op de tocht zaten. Hoeveel kost zo’n dranger nou? Denk ik dan.
De tapas zelf waren ok. Sommige hapjes waren erg lekker, zoals de gehaktballetjes in tomatensaus. Bij andere had ik het gevoel dat ze rechtstreeks van de Sligro kwamen, zoals de gemarineerde kip. De olijven waren zo scherp en zo vol van knoflooksmaak dat ik vermoed dat ik de halve trein heb vergast. En de creme catalana was smaakvol, al kwam de ‘vla’ waarschijnlijk uit een pakje en was van een krokant suikerlaagje absoluut geen sprake. Erg jammer.
De avond was erg gezellig. De sfeer in Danza is gemoedelijk, door de meerdere gangen met hapjes kun je uitgebreid tafelen. Maar dat is inherent aan tapas-eten en dus niet een specifiek pluspunt van Danza zelf. We eindigden de avond met een dompertje. De rekening klopte op een paar punten niet en kwam dus duurder uit. Daar heeft collega G. iets van gezegd. De echte afsluiter was het verhaal van hoe collega G haar man ontmoette. Een verhaal met een hoog vermaakgehalte, veel humor en mooie details. Daar kan Danza nog en puntje aan zuigen.