We zijn er weer! De vakantie was superrelaxt; de overheerlijke bbq’s (waarbij helaas een parasol de hitte iets te veel werd), de smakelijke, verse mosselen, de prachtige stadjes, het koude yoghurtijs, het gloeiend warme zand op het strand, om vier uur een borrel drinken in de zon op de ligstoel met een boekje, uitslapen en wakker worden van een vogel die op het dak van de caravan trippelt… Die keer dat we net iets te veel lege flessen weggooiden onder het toeziend oog van een aantal vaste campingbezoekers (achja, hebben ze ook iets te roddelen)…
De horeca in Zeeland was de ene keer erg goed en de andere keer middelmatig. Het etentje bij De Gespleten Arent in Middelburg was in ieder geval fan-tas-tisch. Verder zijn we ’s avonds niet uit eten gegaan omdat we liever de barbeceu aanstaken bij de caravan. Het was heerlijk om over de stormvloedkering te rijden met een lekker muziekje aan, de wind in de haren en de zon op ons gezicht. En nu, nu staan we te trappelen om te verhuizen. De keuken is uitgezocht, de hypotheek vrijwel rond. Het liefst verhuizen we morgen al.
Het is nog twee maanden wachten tot we de sleutel krijgen. Omdat er in de tussentijd best wat moet gebeuren (van inpakken, weggooien tot het regelen van alles voor de keukenverbouwing of het aanvragen van verzekeringen), dacht Mathijs: laat ik alvast een muur wit schilderen. In ons huurappartement hadden we namelijk één (flinke) muur chocoladebruin geverfd. En die moet weer wit worden opgeleverd. Dus Mathijs aan de slag en in no time was de muur ziekenhuiswit. En nu staren we naar die ongezellige, witter-dan-witte muur. Het maakt de drang om te verhuizen alleen nog maar groter. De muur in de slaapkamer laten we nog maar eventjes rood, want het is wel erg rigoreus zo.