Waarom werken we eigenlijk van negen tot vijf (of zes)? En waarom zitten we met z’n allen braaf verzameld op een kantoor te werken terwijl het ergens anders misschien efficiënter werkt? De eerste vraag stel ik mezelf regelmatig als ’s ochtends de wekker gaat. De tweede was wat minder top-of-mind maar is dat sinds gisteren wel geworden. Ik heb namelijk femaniste Roos Wouters geïnterviewd over de mogelijkheden die Het Nieuwe Werken biedt om flexibeler te werken.
FemAniste? Ja, dat is geen typefout. Roos gelooft dat vrouwen én mannen werk en zorg voor hun kinderen graag beter willen combineren. Het zijn niet alleen de moeders die nog een interessante carrière willen nadat ze gebaard hebben, maar de werkende vaders willen ook graag een band opbouwen met hun kind. En daarbij kan Het Nieuwe Werken dus helpen.
De negen-tot-vijf-cultuur (en hiermee bedoel ik niet de vacaturewens van werkgevers om potentiële werknemers gelegitimeerd te vragen over te werken) en het ouderwetse over de schouder willen meekijken van de baas of manager, zijn niet meer van deze tijd. En toch wordt het overal in stand gehouden. Waarom? Omdat we het gewend zijn. Roos pleit voor verandering.
Neem bijvoorbeeld jonge vrouwen. Ze krijgen de kans om zich door studie te ontwikkelen en hoeven bij een huwelijk hun werk niet meer op te geven. Na de studie volgt de carrière, want als je eerst voor kinderen gaat, sluit je als parttimer achteraan in de werkrij, met alle financiële gevolgen van dien. Bovendien wordt jezelf ontplooien daarna lastig. Dus krijgen vrouwen steeds later kinderen, met complicaties, miskramen en onvruchtbaarheid tot gevolg. Gynaecologen en het Ministerie van Gezondheidzorg trekken aan de bel: vrouwen moeten eerder voor kinderen kiezen. Leuk idee, maar als je vrouwen niet faciliteert in hun keuze (crèchekosten en flexibele werkmogelijkheden) en ze juist carrièrekansen ontneemt, dan kiezen ze er niet voor. Wat dat betreft wordt de moederschapscultuur ons opgelegd. Papa werkt en mama levert in.
Zo niet Roos, zij wil het allemaal. Het moet te combineren zijn, vindt zij. Dat is ook in het belang van werkgevers want ‘als je uiteindelijk moet kiezen tussen werk of je kinderen, kies je natuurlijk voor het tweede’. Ze werd gevraagd om te werken voor een prominent damesblad. Leuk, zei ze, maar ik wil het wel combineren met de zorg voor mijn kinderen. “Negentig procent van onze medewerkers is moeder en werkt gewoon van half negen tot half zes, voor jou maken we geen uitzondering”, sprak de hoofdredacteur. Dat is dan knap stom, antwoordde Roos. Die negentig procent zou er enorm baat bij hebben. Ze heeft de baan niet genomen.
Knap vind ik dat. Zo voor je mening staan ook al gaat het ten koste van je inkomsten. Roos is bevlogen en ziet het als haar taak om Het Nieuwe Werken te promoten. Ze wil mensen overtuigen van de onzin van de ouderwetse opvatting en van de noodzaak om van bedrijfscultuur te veranderen. Ik zeg: laten we haar steunen! Lees meer over haar op www.rooswouters.nl.