Voor altijd

Je zou het bijna vergeten in het WK-tumult van vuvuzela’s, foute goals en Franse relletjes. Maar Mathijs en ik gaan dus over 47 dagen trouwen. Zo word je gevraagd en zo duurt het nog minder dan zeven weken eer je in repectievelijk pak en jurk richting altaar schrijdt. Net na het aanzoek zweefden we een tijdje op een dikke roze wolk van verliefdheid en romantiek. Maar na een tijdje komt de onverbiddellijke werkelijkheid om de hoek met deadlines, griepjes, wintersport en dertigste verjaardag.

Rond drie maanden kwam voor mij het omslagpunt. Fuck, dacht ik, over drie maanden ga ik trouwen. Mensen die mij wat langer dan vandaag kennen, weten dat ik zaken graag goed regel. Beter te vroeg dan te laat (dankjewel mama). En dus ontsprong er een lichte paniek bij mij toen we de drie maanden-grens passeerden. Want er moest nog zoveel gebeuren! Collega G zette me met beide benen op de grond: je hebt het belangrijkste al, een locatie, jurk, vent, ringen en de ondertrouw. Rest is bijzaak en detail.

Inmiddels zijn we anderhalve maand verder en is er een hoop gebeurd. Het leuke van deze tijd is dat je niet meer nadenkt en droomt van van alles, maar dat je lekker knopen doorhakt en zaken concreet regelt. Zo leverde de drukker vorige week de uitnodigingen (met hele grote dank aan art director collega M), bestelde Mathijs vandaag onze bruidstaart, is de dag doorgesproken met de gemeente Middelburg en pas ik vrijdag mijn jurk. Ontzettend leuk dat alles nu echt vorm krijgt. Maar ook erg spannend en een beetje eng. Langzaam begin ik het te beseffen: we gaan gewoon trouwen. Trouwen. Man en vrouw. Voor altijd, tot de dood ons scheidt (ja, daar geloof ik echt in). Dus ook als ik met een kotskater lijkbleek in bed lig, of als hij uit zijn hum uit zijn werk komt, of als we samen een weekendje weg zijn. Of… Wauw! Ik heb er zin in.

Oranje sluikreclame

Het moet gezegd: hij is best leuk die DutchDress van Bavaria. Hoewel helaas niet iedere draagster het figuur van Sylvie van der Vaart heeft. Er staat inderdaad one size fits all, maar omdat je je ergens ingeperst krijgt, wil dat nog niet zeggen dat het ook mooi staat.

Mij zul je er niet in zien lopen. Ik houd van praktisch: een oranje shirt op een spijkerbroek alwaar ik mijn telefoon en geld in kan stoppen. Geen tas, geen troep en de handen vrij om te juichen, nagels te bijten en een drankje vast te houden.  Bovendien vind ik het in de categorie ‘iets teveel je best doen’ vallen. Van die meisjes die met carnaval als engeltje verkleed gaan, zodat ze er toch nog sexy uitzien. Dat is in mijn ogen juist niet de bedoeling.

Maar een leuke gadget van Bavaria is het wel. En datzelfde kun je zeggen over de actie van Bavaria om dertig mooie meiden in Deens tenue binnen te smokkelen bij de wedstrijd Nederland-Denemarken. Eenmaal ontdaan van de rood-witte kledij deden zij een zwoel dansje in hun DutchDresses. FIFA was not amused en pakte de dames op. Het WK wordt namelijk door een ander biermerk gesponsord (dat ik niet noem) en sluikreclame is verboden. Ik vind het erg kinderachtig om op zo’n manier om te gaan met een goede reclamestunt van een concurrent. Hadden ze zelf maar wat beters moeten bedenken. 1-0 voor Bavaria.

Waarheid of bedrog

Waar was Joran die bewuste nacht van 30 mei? In 2010 en trouwens ook in 2005? Heeft hij het echt gedaan? En heeft hij een eigen kamer in die gevangenis zoals de Peruanen beweren of zit hij met tien bloeddorstige criminelen op een kluitje? Had Israël  een goede reden om dat konvooi aan te vallen?  Is Robben echt geblesseerd of is het een complot om de tegenstanders van Oranje om de tuin te leiden? Klopt het dat Brazilië het WK wint met 3-1 van Engeland (een kandidaat die het voornamelijk van Rooney moet hebben)?

Wat is waar? Als kind leer je wat zwart en wit is, maar in de grotenmensenwereld zijn de meeste vraagstukken grijs gekleurd. Als rasoptimist en positivo ga ik graag uit van het goede in mensen. Ik geloof dat iedereen in beginsel goed is/goede bedoelingen heeft, maar dat sommigen van ons zoveel shit over zich heen krijgen dat ze doordraaien en vergeten waar het eigenlijk om gaat: gelukkig zijn. Dus stel dat Joran het (deze keer) niet gedaan heeft. Dan wordt hem wel even een flinke loer gedraaid. Persoonlijk denk ik dat hij te slim is om het zo opzichtig aan te pakken. Het zaakje riekt een beetje. Zijn betrokkenheid bij Nathalee’s dood ook overigens, dus misschien wilde iemand dat hij quite zou staan.

Wat betreft Israël en de Palestijnen, dat is een kwestie waar ik me maar beter niet aan kan branden. Wie er gelijk heeft doet er eigenlijk ook niet toe. Over en weer zijn er verschrikkelijke en dodelijke acties. Dus wie verdient de winst? In mijn ogen niemand. En ik denk ook niet dat er iemand nog kán winnen na alles wat er is gebeurd. Wie wel nog kunnen winnen zijn ‘onze jongens’. Hopelijk met de hulp van Arjen Robben, want my-o-my wat maakt hij het weer spannend. Als het aan Blatter ligt, wordt Brazilië wereldkampioen. Het zou kunnen natuurlijk. Maar zoals ik al schreef: ik ben rasoptimist en positivo. Hup Holland Hup dus maar!