Dag 29: Mijn aspiraties

Waar streef ik naar. Ten eerste gelukkig zijn natuurlijk. Of beter gezegd: gelukkig blijven, want ik het niets te klagen. Verder noemde ik al eens het schrijven van een boek. Dat is een mooi streven. Als de tijd rijp is, hoop ik het uit te voeren. Waar ik ook naar streef is wereldvrede, genoeg eten voor iedereen en dat alle mensen gelijk zijn (sorry, ik raakte even geïnspireerd door voorgaand plaatje).

Het leven is wat je overkomt als je andere plannen maakt. Ik geloof daar gedeeltelijk in. Ernstige ziektes, belangrijke inzichten, ongelukken; het kan je zomaar gebeuren. En dan heb je ermee te dealen. Aan de andere kant heeft mijn vader me geleerd om een doel voor ogen te houden. Wat wil je bereiken? Met dat doel in je achterhoofd zet je stappen in de goede richting. Om uiteindelijk, zij het via omwegen, daar te komen waar je wilt zijn. Soms stel je onderweg je doel bij. Omdat je hebt geleerd dat het eigenlijk niet is wat je wilt of omdat het niet haalbaar blijkt.

Een ander gezegde in het Engels luidt ’the joy is in the ride’. Een mooie spreuk vind ik. Vergeet vooral onderweg niet om je heen te kijken en een beetje te genieten. Want wat als je je doel hebt bereikt? Wat doe je dan? Ik weet nog wel dat ik na maanden van bloed, zweet en tranen eindelijk afstudeerde en me een beetje verloren voelde. Ik had gedacht dat ik juichend een polonaise zou lopen door de gangen van de school. Natuurlijk juichte ik wel, maar er kwam ook een groot ‘wat nu’-gevoel naar boven. Na een jaar of drie van bezinning, vond ik een nieuw doel: een baan vinden die bij mijn studie aansloot. Dus: droom groot en geniet onderweg.