Daar stond ik weer in mijn bruidsjurk. Vorige week zaterdag vierden we ons bruiloftsfeest. We trouwden heel intiem in Middelburg en wilden graag nog eens proosten met vrienden en familie op dit heugelijke feit. Lekker thuis, partytent opzetten, paar kratten bier koud en gaan.
De hele dag waren we in touw geweest om alles af te krijgen voor het feest. En toen was het opeens acht uur. Ceremoniemeester P knoopte mijn jurk dicht (een hels karwei) en ik schreed naar beneden. In eerste instantie voelde het een beetje raar, zelfs overdressed, om in mijn trouwjurk in de woonkamer te staan. Maar na de eerste enthousiaste reacties was dat snel vergeten. Al trok ik na twee uur wel een gemakkelijker jurkje aan. Kon ik me tenminste weer bewegen.
Het werd een fantastisch feest. Met een geweldig filmpje van vriendinnen N en M inclusief genante vrijgezellenfeestfoto’s en ja-woord. Lekkere muziek dankzij DJ Jessep. En een hoop gezelligheid dankzij de in grote getalen aanwezige familie, vrienden en (oud)collega’s. Tot diep in de nacht werd er geouwehoerd en geconsumeerd. We kijken terug op een superfeest, dus allemaal bedankt! De schade: een gekneusde teen (ik tijdens het opruimen), een weer terug gebrachte, per ongeluk gejatte kurkentrekken (jaja M), een gebroken sleutelbeen (sterkte N), een naar ik vermoed redelijke hoeveelheid katers op zondagochtend, veel lege kratten en leeg glaswerk en prachtige herinneringen.
En owja, wil degene die zijn rugtas heeft laten liggen die nog terug?