Bestwel boos

Bezuinigen, dat moeten we. Miljarden. Allemaal de broekriem aantrekken en ons steentje bijdragen. Weg met de kunstsubsidies, ontwikkelingshulp (zagen jullie ook die prachtige overgang vanmorgen op het RTL4-journaal van bezuinigingen naar cholera in Haïti?) en waarom-ook-niet bezuinigen op alle buitenlanders. Want die hebben het uiteindelijk toch allemaal gedaan.

Dat laatste doet me overigens denken aan een column die ik ooit schreef over Jheronimus Bosch. In zijn tijd kregen de Joden overal de schuld van. Eens in de 30-40 jaar werden ze ritueel verbrand, onthoofd of de stad uitgezet wanneer er een zondebok nodig was, bijvoorbeeld tijdens een pestepidemie. Bij Expeditie Robinson zie je het in het klein: een groep heeft altijd een zondebok nodig. Datzelfde geldt blijkbaar voor een samenleving.

Maar ik dwaal af, ik wilde het over geld hebben. Want dat er bezuinigd moet worden, dat is duidelijk. En dat begrijp ik ook wel. Maar de keuzes, daar plaats ik vraagtekens bij. Zeker lokaal. Want lieve lezer, ken je Tilburg? En ben je dan wel eens op de Hasseltrotonde geweest? Dat is die grote rotonde met dat draaiende lege huis erop. Een kunstwerk uit 2005 van €350.000,-. Een leeg huis, terwijl er mensen doodgaan aan cholera in Haïti, omkomen van de honger in noem-een-willekeurig-derde-wereld-land, ritueel verkracht worden in Zuid-Soedan en op straat zwerven in de regen en kou, draait er een leegstaand huis op een drukke verkeersrotonde. Laat dit gegeven even bezinken.

Wat wil kunstenaar John Körmeling hiermee zeggen? Dat er altijd hoop is, je kunt er alleen net niet bij want dan word je platgereden? Of dat kunst inderdaad overbodig kan zijn en dat over smaak toch valt te twisten? Maar dan, het allerergste: er wordt nu ook een tuin aangelegd. Want het was zo kaal. Blijkbaar kan een huis wel zonder bewoners maar niet zonder een tuin met lava en prairiebeplanting à raison de €60.000,-. Daar word ik toch even stil van. En ook bestwel boos.