Freudiaanse verspreking

Ik zeg soms van die dingen die je ook wel anders op zou kunnen vatten. Als je een beetje Freudiaans bent. Of melig. Zo had ik het laatst over de liefdesbanaan van Mathijs. Vreemde blikken alom. Nu denk je: wil ik dit echt weten? Ik kan je geruststellen; het valt mee. De banaan in kwestie was namelijk een gewone, gele banaan, met op zijn jasje wat lieve woorden en kusjes van Mathijs. Tja, pasgetrouwd hè.

Een ander voorbeeld van een flinke tijd geleden. Ik werkte in de bediening en een Engelse gast vroeg of de pizza’s lekker waren. Ik antwoordde enthousiast: “Our pizza’s are very good because we have an Italian cock. Euhm cook, chef! Euhm…” Nou loog ik eigenlijk niet, want er stond inderdaad een Italian cock in de keuken, maar dat is niet zo aanlokkelijk voor de gasten. De pizza smaakte hem goed trouwens.

Vorige week overkwam het me weer. Nu bij mijn nieuwe werk, alwaar ik nog in de ‘kat uit de boom’-fase verkeer. Ik moest samen met een collega voor een foto aan een I-pad trekken. We moesten er ruzie over maken. Nu durfde ik niet zo goed hard te trekken, want wie weet. Maar dat lafjes vasthouden was dus te zien op de foto, aldus de fotograaf. Dus ik zeg: wil je mijn vingerspieren zien? Ik flapte het er zomaar uit en besefte de dubbelzinnigheid van mijn opmerking te laat. Achja, leren ze me op mijn nieuwe werk ook wat beter kennen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *