Pijnlijk aandoenlijk

De puberteit: ook wel bekend als de meest verschrikkelijke en onzekere periode in een mensenleven. Afgelopen donderdag was ik op de open dag van de middelbare school waar mijn schoonvader F muziekles geeft. Het was genieten. De klaslokalen waren gevuld met kinderlijke groep 8’ers en hun nieuwsgierige ouders, geflankeerd door zich een houding aanmetende brugpiepers. Een lust voor het oog. Want zo openlijk pijnlijk en aandoenlijk is de onzekerheid die afstraalt van de beginnend puisterige koppies.

Constant kijken naar de anderen om te zien wat zij doen, vooral niet anders zijn dan de groep, eigenlijk niet durven en dus maar wat drentelen, en dan wat stoere jongens die in groepjes tegen elkaar opbieden met stomme acties. Bij de meisjes is er eentje het mooist en meest geliefd. Naast haar wil je staan. Ze durft al stiekem een beetje te lonken en flirten, al gaat het nog wat kalverig en zoekt ze eigenlijk meer bevestiging dan een vriendje. Een stukje verderop staat het iets te dikke, iets te slimme meisje vanuit haar ooghoeken te kijken of iemand haar ziet.

Doodeng is het. En zo aandoenlijk. En ik wil wel naar ze schreeuwen: wees jezelf, dan ben je het leukst. En: iedereen is onzeker, het maakt niet uit. Maar daar zullen ze zelf achter moeten komen. Ach, nog maar een jaar of vijf…