Brugge, of zoals de Vlamingen zelf zeggen: Bruhhe. Een stad om je ogen goed de kost te geven, je vingers bij af te likken en je dorst te lessen. Overal historie, huisgebrouwen bier, handgemaakte pralines (bonbons), hartelijke mensen en sfeervolle restaurants. Waar je ook kijkt, Brugge is mooi, authentiek, oud, middeleeuws en prachtig. Wij waren overigens niet de enige die dat vinden, want het was bestwel druk. Brugge in het hoogseizoen lijkt me dan ook geen aanrader. Mocht je trouwens tijd hebben om wat tv te kijken, mis dan vooral de Vlaamse kookzender Njam! niet: njam.tv.
Het was me zowaar gelukt om het tripje naar Brugge geheim te houden. Vlak voor Breda vertelde ik Mathijs het nieuws. Een leuke verrassing! Na een flinke zoektocht naar een benzinepomp, vonden we het hotel Rosenburg vrij gemakkelijk. We kregen een warm welkom. De parkeerkaart zou de receptie wel in de gaten houden. Dus hup, de stad in. Even lunchen bleek wat lastig, aangezien het de bedoeling is dat je overal een echte maaltijd nuttigt. Dus werd het een Subwaybroodje en op dag twee een panini. Ook lekker.
’s Avonds zoeken we een restaurant dat ik op internet heb gevonden, maar we zijn toch niet zo enthousiast. En zo eindigen we bij een Italiaan waar we onszelf gelukkig mogen prijzen dat we een tafel hebben, want de zaak is vol gereserveerd (merken we een half uur later, om acht uur uit eten gaan is natuurlijk vroeg). Veel mensen worden weggestuurd. We worden bediend door een arrogante, gladde Italiaan die af en toe wat vloekt in het Italiaans. Maar het eten is heerlijk en niet duur. Een unicum in Brugge, waar je met gemak 12 euro voor een omelet betaalt. Ze moeten het van het toerisme hebben, zullen we maar zeggen.
Op zondag is het museadag. We beginnen met koffie en een wafel in een vaag snackbarachtig tentje. Dan het Diamantmuseum. Het is leuk en leerzaam, al wordt er een hoop minder interessante informatie bijgehaald. Dan slenteren we naar het Begijnhof en genieten van het uitzicht vanaf een bankje. Koetsen met toeristen passeren ons, in het water volgepakte boten, zwanen langs de kant. De zon op het kanaal, de bruggen met hun keien en de oude gebouwen. Een lieflijk geheel. Op de brug speelt een tandeloze man op zijn vlooitoeter. We lopen een rondje langs de nonnen en gaan dan richting Brouwerij de Halve Maan voor een rondleiding. Over kleine trappetjes, langs allerlei kuipen en apparaten lopen we de brouwerij door en luisteren we aandachtig naar de met Brugs accent gesproken uitleg over het brouwproces. Dat accent is soms wat moeilijk te volgen met de g als h en de h als … (niets dus). We sluiten af met een Brugse Zot blond, die smaakt.
Dan op naar het chocolademuseum Choco Story. Erg leuk, al wordt er ook weer van alles bijgehaald. Aan het eind krijgen we een bonbonpresentatie in drie talen en eten we een bijzonder smakelijke praline. We lopen terug naar het hotel waar we een verdwaalde toerist on
ze kaart geven. Even siësta houden. Daarna de stad in op zoek naar Bistro ‘t Klein Genoegen, nog een tip op mijn lijstje. Die blijkt dicht te zijn, helaas. En dus struinen we met honger in de buik door Brugge op zoek naar een leuk restaurantje voor een vriendelijke prijs. Uiteindelijk strijken we neer in een hilarisch kippenrestaurant. We zitten er samen met een Engels stel, verder is het leeg. Of ze ook wat brood vooraf hebben, vragen we. Tuurlijk: twee geroosterde boterhammen met een kuipje boter. Erbij een fles witte wijn. Daarna een supermalse, rode biefstuk met frietjes en verse salade. Wat een smakelijk bord eten. De entourage is volledig in kippensfeer; de klok, de wc-aanduiding, de prullaria op de bar… De twee heren hebben het rustig, maar doen erg hun best. Onze conclusie: hier mogen meer mensen naartoe. Ook al staat de radio op de achtergrond aan met een of ander psychologisch praatprogramma, het eten is super.
Op maandag moeten we helaas weer naar huis. Maar eerst gaan we nog even de stad in voor wat echte pralines en nog wat cultuur. Het was een heerlijk, romantisch weekend. In het door stelletjes overspoeld Brugge is dat niet verwonderlijk. Echt een aanrader dus!
Ik word er op zijn zachts gezegd een beetje treurig van. Een twaalfjarig meisje dat onverwachts bevalt tijdens een groep 8 excursie. En dat in Nederland! Meestal zijn dit van die ‘ver van je bed’-verhalen en nu gebeurt het gewoon praktisch om de hoek.
