Maand: maart 2012

Geplaatst op

Zorgwereld

Het TweeSteden ziekenhuis in Tilburg was vier maanden lang, anderhalve dag in de week mijn opdrachtgever. Ik zat er ter vervanging van een oud-studiegenoot die met zwangerschapsverlof ging (haar bedrijf Zin tekst en redactie). Deze week sluit ik deze bijzondere opdracht af. In het TSz (zoals de medewerkers het ziekenhuis noemen) ben ik warm ontvangen en heb ik ontzettend veel geleerd. Gek dat ik nu afscheid ga nemen.

Een warm onthaal, dat was mijn eerste dag op de Plaza, zoals het kantoor waar onder meer de afdeling communicatie is gevestigd, heet. Het TSz heeft het motto: zorgzaam en professioneel. En dat motto wordt duidelijk gebezigd door de mensen op de Plaza. Ook al kwam ik maar voor een paar uur in de week en gedurende slechts een paar maanden, collega’s stelden geïnteresseerde vragen en vertelden me veel over het ziekenhuis. Collega’s ja, want zo voelde het.

Achter de deuren van een ziekenhuis gaat een enorme organisatie schuil. Specialist, adviseur, verpleegkundige, gastvrouw, communicatie medewerker: allemaal hebben ze een plekje in het grote bedrijf. Het is ontzettend boeiend om te zien hoe het werkt, hoe een ziekenhuis in deze tijd van marktwerking en macht van zorgverzekeraars opereert en hoe er letterlijk wordt gebouwd aan het ziekenhuis en figuurlijk aan samenwerkingen binnen en buiten de muren van het TSz.

Raar om al die opgedane kennis over het TSz, de zorg in het algemeen en over werken binnen een grote organisatie op de reservebank te zetten. Bovendien ken ik net de weg in het complexe gebouw. De komende maanden focus ik me op iets heel anders: ik ga onder meer aan de slag voor internetbureau Magneds met het maken van websites, actieteksten en banners. Met dank aan Bureau Vrijdag, wiens eigenaresse binnenkort met zwangerschapsverlof gaat. Ook duik ik verder in de wereld van de Voortijdige Schoolverlater, hoe krijgen we die jongere zover dat hij of zij een startkwalificatie haalt? Aan afwisseling geen gebrek en aan motivatie zeker ook niet. Al hoop ik in de toekomst nog vaker actief te mogen zijn in de zorg. Want ik ga het wel missen: het TSz, de collega’s en ‘de zorgwereld’. Ik houd jullie in de gaten!

Geplaatst op

Voorjaarserwtjes

Ik ben een alleseter, mits het goed bereid en vers is. Mosselen, oesters, kaasjes, chocola, pasta, rijst, aardappels, nootjes, sushi, haute cuisine, een goede salade etc.; schotel het me voor en ik geniet ervan. Enige ‘niet likes’ zijn koriander, komijn en bonen. Ik vermoed dat ik nooit ga houden van het muffe van komijn of het zeperige van koriander, maar aan de bonen begin ik toch langzaam te wennen, gek genoeg.

Ik heb namelijk kikkererwten ontdekt (en erwten groeien dus in bonen). En dan met name als humus in een door Mathijs gecreëerde salade. Een gerecht dat bovendien erg goed past bij deze heerlijke, zonnige lentedagen: lekker fris en vol van smaak. Het is een gemengde salade met humus, garnalen, vijgen en feta. Een aanrader, wat ons betreft. Dus ik zal jullie het recept niet onthouden. N.B. de hoeveelheden mag je zelf inschatten, op gevoel.

Je gaat als volgt te werk:
Snijd komkommer, radijs, wortel en tomaat in mooie stukken/plakken/schijfjes. Snijd bosui in ringetjes, verse kervel in ‘plukjes’, feta in blokjes en gedroogde vijgen door de helft. Blancheer wat diepvriesdoperwten door ze in een vergiet te doen en er kokend water overheen te gieten. Even laten uitlekken. Hussel alles door elkaar en voeg wat kappertjes toe. Snijd een paar pitabroodjes in de lengte door en in stukken, bak in een voorverwarmde oven tot krokante stukjes. Laat een potje kikkererwten uitlekken en maak er humus van met wat peper, zout en knoflook (wees voorzichtig met verse, gebruik evt. gepofte knof). Pel geroosterde pistachenootjes (en eet er zo nu en dan zelf eentje op) en houd apart.

Verhit wat olie in een pan en bak garnalen met een rood pepertje op hoog vuur, blus af met een halve citroen. Smeer een laag humus op een bord, leg er een mooie hoeveelheid gemengde salade op (de salade die je dus eerder aan het husselen was), leg de garnalen en de krokante broodstukjes er mooi op en garneer met de nootjes. Eet smakelijk!

Geplaatst op

Zonnebatterij

Ik verzuchtte vorige week nog dat ik Echt Niet Meer kon wachten op de lente. Grijzige luchten, druilerige dagen, vroege avonden en rillingen op mijn rug. Ik was er klaar mee. En alsof er ergens een god op een wolkje mijn gebeden aanhoorde, gebeurde het gisteren zomaar: de eerste zonnestralen, de eerste lentedag. Ik zou bijna in de Secret gaan geloven. Universum bedankt.

Ik voelde me als een beer die ontwaakt uit zijn winterslaap: hongerig en met knipperende ogen rekte ik me uit naar het licht (helaas was ik niet vermagerd). Het zonlicht warmde mijn botten, mijn huid, mijn energie en mijn goede zin. Ze zeggen dat je vitamine D aanmaakt als je in de zon zit, bij mij uit zich dat blijkbaar in een gelukzalig gevoel. De deur naar de zomer is op een kier gezet. De deur naar barbecuen, lange zomeravonden, Trappistenbiertjes bij het klooster en weekendjes naar zee. Ja mensen, ik word er melancholisch van.

Wat dat betreft ben ik niet de enige. Afgezien van mensen met ernstige zonneallergie, zie ik iedereen opbloeien. Hoe was je weekend? Heerlijk! Is steevast het antwoord, begeleid door een brede glimlach. En nog leuker: de rest van de week blijft het mooi weer, zo nu en dan licht verstoord door wat wolkenvelden, maar dat mag de pret niet drukken. Ik verklaar hierbij de lente officieel voor geopend. Het eerste kievietsei is gespot, dus waarom ook niet. Op naar een zonnige zomer en een opgeladen batterij voor ons allemaal.