Vervloekte voetbal

Zou het komen doordat ik de wedstrijd in Frankrijk keek? Vier jaar geleden keken Mathijs en ik Rusland – Nederland in Boulogne sur Mer. En ondanks de charme van lang zoeken naar een tv (de Fransen waren immers uitgeschakeld dus het EK was niet meer interessant), het bondgenootschap met de andere twee Nederlanders in de snackbar (we haalden op het laatst bier voor elkaar) en de charme van het Franse commentaar (fantastisch die Nederlandse namen op z’n Frans) werd het een grand déception.

Afgelopen zaterdag keken we in een soort Ierse of Engelse pub vlak naast de Parijse Moulin Rouge naar Nederland – Denemarken. Ik had er best vertrouwen in. Dit varkentje viel te wassen (Duitsland daarentegen…). Dus het was op zijn zachtst gezegd teleurstellend toen kans na kans over, naast of op de doelpaal verdween. En dat de Denen maar één kans nodig hadden om de winnende goal te maken was, hoe zal ik het netjes zeggen, frustrerend.

Eigenlijk is het teveel eer om te zeggen dat ik door mijn overigens verder zeer geslaagde verblijf in Frankrijk een soort vloek over het Nederlands elftal heb uitgesproken. Wie denk ik wel niet dat ik ben? En toch ga ik komende woensdag voor oud en vertrouwd. Voor het recept waarvan ik weet dat het in veruit de meeste gevallen positief werkt: ik kijk in mijn café en draag mijn vaste oranje shirt en geluksonderbroek. Baat het niet dan schaadt het niet. Aan mij zal het in ieder geval niet liggen.