Wij vrouwen verdienen nog steeds 18% minder dan mannen. Een slechte zaak, vindt het PvdA. Daarom wil de partij eerlijke beloning afdwingen met een wet. Bedrijven worden verplicht de verschillen in beloning tussen mannen en vrouwen openbaar te maken in hun jaarverslag. Ongelijke beloning voor eenzelfde functie ‘mag’ nu ook al niet, maar wordt in de praktijk nauwelijks aangepakt.
Het gaat hier dus niet om het verschil tussen bijvoorbeeld vrouwelijke verpleegkundigen en mannelijke artsen in de zorg. Het gaat om mensen in precies dezelfde functie die minder verdienen. Een slechte zaak, vind ik ook. Want waarom zou een vrouw minder moeten verdienen terwijl ze exact hetzelfde doet als de man? Zoiets wakkert de feministe in mij aan. Dus ja: doe daar iets aan!
Maar de grote vraag blijft wáárom vrouwen minder verdienen. Gaan we met minder akkoord? Ja, blijkbaar. Hebben we misschien een paar jaar parttime gewerkt om voor de kinderen te zorgen waardoor we wat achterlopen qua salaris? Vinden we onszelf minder waard dan mannen? Weten we minder goed wat we waard zijn?
Ik denk vooral dat laatste. Het blijft lastig om in een markt, zeker tijdens crisisjaren, te weten wat je waard bent. Dat heeft te maken met zelfvertrouwen, je onderhandelingspositie en met lef. En ik vermoed dat het vrouwen aan die drie dingen een beetje ontbreekt. Misschien wel voor 18%. Zoals Ute Gerhard al schreef: brave meisjes komen in de hemel, brutale overal. Dus misschien kan de PvdA naast het gedwongen openbaar maken van beloningsgegevens, bedrijven ook meteen verplichten hun vrouwelijke werknemers een cursus assertiviteit en lef te geven. Kijken of we dan wél onder die 18% komen.