Alarmclock wil mensen er dagelijks aan herinneren dat het leven niet meevalt, lees ik op nu.nl. Daarom komt het bedrijf met een wekker waarop je niet alleen je levensverwachting, maar ook andere ‘harde feiten’ ziet, zoals hoeveel geld je op je bankrekening hebt en hoeven vrienden jouw sociale (online) leven telt. Waarom? Omdat er niets is wat je ’s ochtends zo snel wakker maakt als de dingen waar je ’s nachts van wakker ligt, aldus Alarmclock.
Waarom zou ik wakker willen worden met een aftellende klok? Dat is toch deprimerend? En hoe hard kunnen die feiten überhaupt zijn? Ongezond leven vergroot de kans op een eerder eind, maar je eindleeftijd is geen vaststaand feit. Ik wil sowieso helemaal niet weten hoe lang ik nog heb, ook al zou dat kunnen. Ik vind het een beklemmende gedachte.
Liever word ik wakker met vrolijke zaken. Een later tijdstip op de klok dan 7.00 uur is al een zegen. Een wekfunctie gebruik ik tegenwoordig niet meer, daar heb ik mijn kinderen voor. Een uitgeslapen gevoel, het gelach en gekeet van Joep en Evi, het idee dat ik die dag weer leuke dingen ga doen, een lieve man naast me. Dat zijn de dingen waar ik bij stil wil staan als ik ’s ochtends mijn ogen open. Nachtelijke piekergedachten zijn er al genoeg, laat staan dat ik ze ’s ochtends verwelkom. En soms heb je van die dagen dat ze er automatisch toch zijn. Dat je wakker wordt met een duf gevoel in je hoofd, een slapeloze nacht achter de rug en een waslijst aan dingen om te doen. Daar heb ik geen klok voor nodig. Lijkt me duidelijk: deze klok prijkt niet op mijn verlanglijstje voor de Sint.