Je zou het bijna vergeten vanwege al het WK-geweld (hiep hoi!), maar het programma De Beste Singer Songwriter is weer begonnen. Een programma waar ik enorm van kan genieten. Het laat zien hoe ongelooflijk moeilijk het is om én goed te zingen, een mooie melodielijn te verzinnen, een goede tekst te bedenken én jezelf daar goed bij te begeleiden. En dat het dan ook nog mooi is, dat je het vóelt. Een kunst.
Meestal weet ik het al na twee zinnen. Ja of nee. Het is vaker nee. Te schel, te saai, te gewoontjes, te weinig gevoel… Maar soms zit er een juweeltje tussen. Iemand die begint te zingen en me meteen raakt. Dat je het geluid wat harder moet zetten. Zo was daar gisteren Josephine Zwaan met Los vast. Wat zong ze mooi, intiem, echt, helder. Wat een talent!
Het sterke van het programma zijn niet alleen de deelnemers, maar ook het weinig hoogdravende karakter, de oprechte opbouwende kritiek en de prachtige vergelijkingen van Eric Corton (je klinkt als de heldere toon wanneer je met een vinger over de rand van een glas wrijft).
Deze blijft het mooist: Maaike Ouboter met Dat ik je mis.