Ik heb iets gemist. Het blijkt dat ik me niet alleen over mijn dijen, buik, borsten en rimpels druk moet maken. Nee, vergeet vooral je poriën niet. Schijnbaar droomt 50% van de vrouwen over kleine poriën en hebben ze nachtmerries van kraterachtige verschijnselen op hun neus en wangen. Het is zelfs zo erg dat één op de tien nooit een selfie neemt vanwege ‘porexia’! Nou, dan is het erg hoor.
Ok, misschien moet ik niet zeiken. De pubertijd is bij mij redelijk puistloos voorbij gegaan en ik geloof niet dat mijn poriën bovenmatig groot zijn. Maar ik heb er dan ook nooit op gelet. Zou dat moeten? Zou ik vanavond met vergrootglas voor de spiegel moeten gaan zitten om op inspectie te gaan? Of expeditie, als het gaat om écht grote gaten. Nee, ik pas.
Lieve vrouwen, lieve media. Zullen we deze hype aan ons voorbij laten gaan? Zullen we het gewoon niet doen? Ik stel voor dat we het eens van een andere kant bekijken: ik heb grote poriën máár… Vul maar in: ik ben wel heel gezellig, mijn jukbeenderen zijn prachtig, mijn haar danst en glanst, ik ben een lieve schat, topwerknemer, supermama (of gewoon een goede mama) etc etc. En dan laten we die poriën even voor wat ze zijn. Ga ik nu mijn rimpels eens inspecteren. Dat kost al tijd genoeg.