Wat is dat ineens weer klein, zo’n pasgeboren baby’tje. Dat dacht ik toen ik Jesper voor het eerst in mijn handen hield. Onze wereld is namelijk weer een klein neefje rijker. Op 28 oktober is Jesper geboren, broertje van Timo en zoon van zus L en zwager R. Zo klein, zo kwetsbaar, zo hulpeloos. Jesper produceert wat kreungeluidjes, drinkt zijn flesje en huilt soms een klein beetje tijdens ons bezoek. Joep vindt het heel even interessant. Evi wel iets langer. Maar daarna blijken de beschuit met muisjes toch nét iets interessanter.
Jesper is de zesde telg van de Bussenkleinkinderen. Alweer een jongen dus de teller staat op vijf jongens en één meisje (gelukkig staat Evi haar mannetje). Wat is het weer bijzonder om zo’n kleintje te zien, vast te houden, te voelen en te ruiken. En wat is het toch een gek idee dat 48 uur voor ons bezoek Jesper nog veilig in zijn moeders buik zwom. Nu is hij er, helemaal compleet en gezond. Wat prachtig!
Lieve Jesper, je bent een aanwinst voor de familie. Je grote broer is heel trots op je en is blij met je komst, ook al is het soms even wennen. En je ouders houden nu al ontzettend veel van je. Ook al is het slaapgebrek weer net zo pittig als drie jaar geleden. Groei maar goed, slaap maar goed, laat je lekker knuffelen en verwennen. En leer de wereld aan de hand van je ouders en je grote broer kennen. Alle geluk voor jou!