Een heel klein beetje wijzer

Soms heb ik van die interviews waardoor ik weer weet waarom ik dit werk doe. Een fijn gesprek, een inspirerende bijeenkomst en mijn hoofd vol stof tot nadenken. En dat ik die input vervolgens mag boetseren tot lekker lezend verhaal. Heerlijk is dat.

Want ooit, zo’n zeventien jaar geleden, koos ik voor de studie journalistiek vanwege mijn nieuwsgierige inslag. Ik wil namelijk graag dingen weten. Veel dingen. Ik wil informatie over zaken die ik interessant vind. En ik wil informatie over zaken die ik op het eerste gezicht minder boeiend vind, maar die dat tóch blijken te zijn. Meestal zijn ze dat wanneer de verteller vol enthousiasme vertelt.

En laat ik nu de laatste maanden zeer regelmatig zulke momenten hebben gehad. Vorige week nog een gesprek over onderwijs en hoe het anders kan. Vandaag een gesprek over de verbetering van het mbo. Vorige maand een gesprek over het verbeteren van ziekenhuiszorg. In januari een gesprek over de klantgerichtheid van de overheid. Twee weken terug een interview over de gevolgen van maatschappelijke veranderingen voor de huizenmarkt.

Natuurlijk, ik voer zo’n gesprek met mijn tekstschrijversbril op. Ik verzamel de informatie die ik nodig heb voor mijn artikel. Maar tegelijkertijd voed ik mijn eigen geest, stel ik vragen uit puur eigenbelang en word ik zo een heel klein beetje wijzer. Een heel klein beetje maar, want er is nog zoveel om te leren en te weten. Ik vind het geweldig. En ik word er nog voor betaald ook.

Darm en decorum

Wil jij nog even kijken in de darm? Een niet alledaagse vraag die me gisteren ter ore kwam toen ik door de hal van de locatie TweeSteden liep. Ik werk daar momenteel een aantal uren in de week ter vervanging van zwangerschapsverlof. De dame aan wie de vraag gesteld werd, bedankte vriendelijk voor de eer. En geef haar eens ongelijk.

We hebben het over een twee meter hoge ongeveer vijf meter lange opblaasbare darm waar bezoekers doorheen kunnen lopen. Een soort springkussen meets ingewanden. De darm lonkt. Al voelt het tegelijkertijd een beetje gênant om het gevaarte binnen te wandelen. Uiteindelijk wint de nieuwsgierigheid het van mijn gevoel voor decorum (niet verbazingwekkend in mijn geval). Ik stap naar binnen.

De darm in kwestie blijkt informatie te geven over darmziektes en legt de verschillende stadia van darmkanker uit. Hij bevat gigantische poliepen en zweren, en gelukkig geen poep. ‘Goed initiatief’, denk ik, terwijl ik zo onopvallend mogelijk de darm verlaat. Ik voel me toch een beetje opgelaten. En laat dat nou net het probleem zijn: mensen schamen zich voor darmproblemen en blijven er daardoor te lang mee rondlopen. We praten er te weinig over. Wist jij bijvoorbeeld dat gezond en vezelrijk eten helpt om je darm gezond te houden? En volg jij je onderbuikgevoel? Doen hoor, want je wilt echt dat je darmen gezond blijven. Dat heb ik nu met eigen ogen gezien.