Maand: juni 2015

Geplaatst op

In ons gezinscoconnetje

IJsje etenTerwijl onder meer Nederland zich opmaakt voor een hittegolf, Griekenland de hakken in het zand zet en afstevent op een faillissement en geliefden van slachtoffers van Franse en Tunesische gruweldaden hun tranen stelpen, denk ik terug aan een heerlijke vakantie. Een week waarin alles draaide om Mathijs, Evi, Joep en ik en we de wereld buitensloten. Wat was het fijn!

 

Elke dag van de glijbaan in het zwembad. ’s Middags krulletjesei (roerei) eten en regelmatig een ijsje. Heel veel bellen en ballonnen (op)blazen, nog meer springen, spetteren en plonzen in het zwembad, spelletjes doen, borrelen, naar de dierentuin en broodjes met vakantiesmeerkaas (La vache qui rit) mee voor onderweg. Het spannendste wat De fontijn in Monser in ons park gebeurde was dat er een hertje ontsnapte uit de kinderboerderij. Dan weet je het wel.

 

Vakantie met kleine kinderen is familietijd. In ons gezinscoconnetje genoten we van elkaar en van de zee aan tijd die we konden besteden zoals wij dat wilden. Geen haast, geen stress en heel veel leuke dingen. We hebben genoten. Gelukkig mogen we deze zomer nog een keer, want de week vloog veel te snel voorbij.

Met het treintje

Geplaatst op

Nu even niet

Twee dezelfde regenjacks, eindeloze fietstochten en kruiswoordpuzzels. Ik wil niemand voor het hoofd stoten, maar dit is wat mij betreft het schrikbeeld voor de toekomst: twee gezapige, doorleefde partners die met de mondhoeken omlaag samen ontevreden zijn. In een tijdschrift las ik vorige week een artikel over dit toekomstbeeld en hoe ik ervoor kon zorgen dat het geen werkelijkheid zou worden. Mijn aandacht was gewekt.

Hoe word je niet ontevreden, saai en voorspelbaar? Het antwoord in het artikel: door jezelf onderweg niet kwijt te raken. En, mede-mama’s (en papa’s), laten we eerlijk zijn: het is een reëel risico. Want de dagen rijgen zich nou eenmaal aaneen van werk naar kinderopvang, van geplette rozijntjes tot ‘s avonds mails beantwoorden en van de was opvouwen tot discussies over welke schoenen je kind aan moet doen. Er is altijd wel iets wat moet, en dat iets zit de dingen die mógen in de weg.

Wat heb ik het afgelopen jaar puur voor mezelf gedaan? Bijtend op mijn lip dacht ik na over deze vraag. Sporten, een keer uit eten met een vriendin, tekenen, mijn nagels lakken, winkelen, eten met Mathijs, een weekendje weg, naar de sauna met mijn zussen en moeder. Ik somde het op in mijn hoofd en kwam tot de conclusie dat het lijstje best wat langer mocht zijn. Dat, om mezelf te kunnen blijven, ik leuke dingen moet doen zodat ik eraan herinnerd word wie ik ook alweer ben naast mama en zelfstandig ondernemer. En natuurlijk, het is óók leuk om leuke dingen te doen met het gezin. En daar geniet ik ook van, maar daar gaat het nu dus even niet over.

En dus toog ik gisteren met handdoek en badjas richting sauna. In mijn eentje. Het voelde eerst als spijbelen, want het was eigenlijk een werkdag, maar al snel maakte dat gevoel plaats voor stiekem genieten. Ik liet mijn gedachten de vrije loop, deed mee aan een opgieting, genoot van een lunch -gewapend met tijdschrift, dat wel – en verscheen een paar uur later helemaal schoon en opgeladen aan het avondritueel. Dat moet ik écht vaker doen, dacht ik. Hopelijk kan ik me hieraan houden en blijven de regenjacks nog even in de kast.