Het bedritueel is afgerond. We hebben geplast, pyjama’s aangetrokken, tanden gepoetst, voorgelezen en liedjes gezongen. Tijd voor knuffels, kusjes en diepe rust. Aangezien Joep vandaag niet op zijn best was, bespreek ik dat nog even met hem. Ik sluit de dag namelijk graag positief af, ook als een kind meerdere malen Oost-Indisch doof geweest is en ik zeker drie keer heb gevraagd of hij ergens mee wilde ophouden. Zoals daar is het spetteren met waterverf of gooien met wortels.
En dus zeg ik: mama was vandaag een paar keer boos op je omdat je niet luisterde. Maar je moet weten dat dit niet betekent dat ik niet van je houd. Ik houd heel veel van je. Joep kijkt me verbaasd aan en dan volgt onderstaande conversatie:
Joep: Houd je van me?
Ik: Ja, heel veel.
Joep: Maar ook als ik stink en scheetjes laat?
Ik: Ja, dan ook (juist).
De scheet.