Het aanklooi-evangelie

klooien met zand en waterHoe langer ik moeder ben, hoe meer ik inzie hoe ingewikkeld ouderschap is. Voordat ik kinderen kreeg, dacht ik dat als je een bepaalde werkwijze hanteert, er een geslaagd kind uitrolt. Een kind dat luistert, een opleiding afrondt, lief is voor anderen, voor zichzelf opkomt wanneer nodig en dat – natuurlijk – gelukkig is. Inmiddels weet ik dat opvoeden zwaar overschat wordt en dat ieder kind anders is.

Een kind opvoeden alsof je tomaten kweekt, vergelijkt Rutger Bregman van De Correspondent. Waarom doen we dat eigenlijk? Waarom denken we dat het goed is om allerlei clubjes, lessen, regels en structuren toe te passen om onze kinderen te helpen op te groeien? Het antwoord volgens mij: omdat wij ook zo zijn opgevoed, met de beste bedoelingen overigens. En omdat ze anders niet in ons leven passen. Maar dat kunnen nooit goede redenen zijn.

Ooit waren we jagers en verzamelaars, stelt Bregman. We werkten vier uur per dag, aten gevarieerd en waren volop in contact met de natuur. Totdat de landbouw werd ontdekt. Opeens moest er hard gewerkt worden en moesten kinderen jong meewerken. Anno nu houdt het in dat we succes afmeten aan de hand van salaris en cv. Dat het niet meer draait om ervaren, geluk en je omgeven met mensen die je liefhebt, maar om passen in het systeem. We raken ons contact met de natuur in onszelf kwijt omwille van de wensen van de maatschappij. De maatschappij die we zelf hebben gecreëerd.

Ik wil me ervan los worstelen, voor mezelf en voor mijn kinderen. Maar waar begin je? Ik denk bij het aanleren van een aanrommelcultuur. ‘Die andere moeders doen ook maar wat’, is een van mijn favoriete uitspraken. En geldt dat niet eigenlijk voor alles? We doen maar wat. We doen alsof er zekerheid is omdat we een vaste baan hebben en een pensioen. We doen alsof we weten wat we doen als we onze kinderen opvoeden, keuzes maken of een (zwem)school uitzoeken. Ik predik van nu af aan het evangelie van het aanklooien. Tenminste, dat ga ik proberen. Ik houd jullie op de hoogte.