Overstroming in het zwembad

Waarschuwing: zoetsappige blog. Je kunt nu nog terug.

Afgelopen weekend genoten wij van wat quality time bij Landal Vennenbos. Beetje zwemmen, dansen op Bollo-muziek, ijsjes eten en veel spelen, dat werk. En wat hebben we genoten. Maar dan echt genóten. Een half jaar geleden was het allemaal nog compleet anders: Huub sliep nog niet door, wilde niet in het peuterbadje blijven waardoor je steeds achter hem aan moest rennen omdat hij anders op de gladde stenen onderuit ging en was gewoon nog een stuk intensiever in de verzorging. Maar nu. Nu heeft hij een enorme sprong gemaakt, en wij als gezin met hem.

Want hij is zo’n heerlijk vrolijk, gezellig en blij ventje. Hij is overal voor in, eet lekker zijn bordje leeg en rent enthousiast ‘die kant op’ als hij in de verte de tonen van Bollo-muziek hoort. Want een feestje, daar wil hij bij zijn. Zijn broer en zus vinden dat ook gezellig en betrekken hem steeds meer in hun spel. Zo mooi om te zien hoe ze samen spelen, dansen en plezier maken.

Het allerleukste was het zwemmen. Joep en Evi zijn echte waterratten en krijgen geen genoeg van zwemmen, plonsen en glijden. Ze zitten sinds februari op zwemles en dat werpt langzaam wat vruchten af. Hopelijk kunnen ze volgend jaar zomer samen zónder bandjes en met een diploma op zak het water in. Ook Huub is dol op zwemmen. Hij ging zelf van de glijbaan in het peuterbadje, spoot in het rond met een mini-waterpistool, dobberde met de zwemband in het diepe, ‘sprong’ van de kant af op mama’s hoofd (en dan héél hard lachen) en natuurlijk gingen we samen van álle glijbanen af. Dat moment dat we samen door een pikzwarte buis gleden. Zijn kleine lijfje voor me, zijn beentjes op de mijne. Met mijn handen om zijn borstje voelde ik zijn hart enthousiast kloppen. Hij gilde van plezier en mijn hart stroomde over van liefde. Plons. Nog een keer!