De zure smaak van feminisme

Feminisme had voor mij altijd een beetje een vieze bijsmaak. Misschien komt het doordat ik als vrouw graag aardig gevonden wil worden en dus liever niet geassocieerd word met de barricaden. Of misschien ging het gewoon niet over mij, althans, dat dacht ik. Feminisme was iets van mijn moeder. Van bh’s verbranden, protesteren en nadrukkelijk je meisjesnaam gebruiken. Dankzij het programma Vrouw op Mars van Fidan Ekiz ontdekte ik waar feminisme echt om draait (aanrader). Om opkomen voor gelijke rechten en om voor vol te worden aangezien. Maar nu, nu ben ik in verwarring.

Afgelopen week was er namelijk een fittie op Instagram en Me-to-we. Oma Anna ergert zich aan Romy Boomsma op Instagram. Ze vindt dat zij jonge moeders een verkeerd beeld geeft omdat ze in de luxepositie verkeerd niet te hoeven werken. ‘Mevrouw Boomsma vindt het een must om als moeder volstrekt op te gaan in het moederschap. Zij is een boegbeeld in de nieuwe moedercultus: de hedendaagse cultuur die vrouwen oplegt om perfecte moeders te zijn. Moeders die de grootste voldoening in hun leven halen uit het geven van borstvoeding, het dragen van hun kind en het prediken van het belang van moeder-kind hechting.’

Het venijn druipt er vanaf. De blog van Anna ruikt net zo zuur als het beeld dat ik ooit van feministen had. Want ja, Boomsma verkeert in een luxepositie. Maar is het erg dat zij dit beeld van haarzelf met de wereld deelt via Instagram? Zijn we met zijn allen niet slim genoeg om te begrijpen dat haar leven niet voor iedereen is weggelegd? En kunnen we er dan niet uithalen wat voor ons wél bereikbaar is, als we tenminste geïnspireerd zijn? Het stomme is, dat Anna zelf precies doet waar ze op afgeeft: ze schetst een beeld van hoe het zou moeten en keurt dat wat Boomsma doet af. Romy reageert vervolgens dat zij het jammer vindt dat mensen aan mom-shaming doen en dat vrouwen elkaar juist moeten steunen. Even los hiervan is het nog maar de vraag of Anna een echt persoon is, of uit de fantasie van de blogschrijfsters is ontsproten.

Waarom ik dit schrijf? Omdat het een onderwerp me bezighoudt: wat betekent moederschap in de huidige maatschappij? Hoe combineer ik goede hechting, de natuur volgen en (voor Nederlandse begrippen) lang borstvoeding geven met zaken als werk, een sociaal leven hebben, het huishouden goed bijhouden en er ook nog leuk uitzien? Het is niet te doen. Voor mij betekent feminisme dat vrouwen het recht en de ruimte krijgen om hun eigen keuzes te maken, passend bij de waarden die zij zelf belangrijk vinden. En dat we elkaar vervolgens niet afvallen maar met rust laten. Of helpen, dat mag altijd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *