Dat wat dichtbij is

Door corona kijk je beter naar wat dichtbij is.

Dat hoorde ik iemand zeggen in het programma Floortje blijft thuis. En wat is het waar.

Online is van alles te vinden aan tips voor dingen die je juist nu moet doen, filmpjes van beroemdheden om te bekijken, talen die je kunt leren, challenges waar je aan mee kunt doen. Het zal voor iedereen anders zijn, als je werk grotendeels is weggevallen en je de meeste tijd alleen thuis zit zal je waarschijnlijk smachten naar dit soort dingen, maar ik merk bij mezelf vooral een aversie ertegen.

Ik trek me terug en kijk om me heen. Naar mijn mooie gezin, lieve man, ons fijne huis en de plek waar we wonen (aan een speeltuin, onbetaalbaar op dit moment). De strakblauwe lucht lijkt stralender, de kwetterende vogels klinken luider dan ooit en de zon verwarmt ons al weken. De dagen gaan in hun eigen tempo voorbij en dat is prima, ik geef me eraan over. Wat bij mij dichtbij is, is prachtig. Wat ben ik daar dankbaar voor, zeker omdat ik weet dat niet iedereen zo bevoorrecht is.

En natuurlijk, ik voel me ook wel eens opgesloten. Ik vind het jammer dat we deze week niet in dat gehuurde huisje in Zeeland zitten, dat mijn yoga- en fotografielessen online zijn gegaan en dat de tijd voor mezelf tot een absoluut minimum is beperkt. En natuurlijk is het bij ons niet continu pais en vree. Als kinderen vierentwintig uur per dag met elkaar zitten opgescheept, raken ze dat wel eens beu. Maar tegelijkertijd zie ik vooral de waarde van deze periode.

Dus toen premier Rutte aankondigde dat de scholen weer deels opengaan per 11 mei, sloop er naast een gevoel van opluchting (tijd voor mezelf en werk) ook een gevoel van weemoed in mijn lijf. Deze weken zijn apart en bijzonder. En eindig. Laten we niet vergeten hoe mooi het dichtbij is wanneer onze wereld weer groter wordt.