Als klein meisje droomde ik van een prinsessentrouwjurk. In mijn sprookjesboek stond bij het verhaal van Assepoester een tekening van de hoofdpersoon in een prachtige Sissi-achtige jurk. Hoepelrok, strak lijfje, mooie details. Ik zag mezelf al zwieren en zwaaien als prinses van het bal. Een jaar of tien later tekende ik wel eens trouwjurken, zoals ik die voor me zag. Ik betwijfel of ieder meisje er zoveel van droomde, maar voor mij is het dus iets heel speciaals. Raar dat het nu zover is dat ik écht een trouwjurk mag gaan uitzoeken.
Maar eerst was het de beurt aan mijn zus E. Zij trouwt in september. Van tevoren bladerden we samen door wat boekjes en kwamen tot de conclusie dat we compleet andere wensen hadden wat betreft De Jurk. Net als onze bruiloften heel verschillend zijn trouwens. En gelukkig maar. Afgelopen zaterdag gingen zus L, mams en ik mee jurken passen met zus E. (snappen jullie het nog?) in een kleine Amsterdamse bruidswinkel helemaal volgepropt met witte tule, satijn, kraaltjes, siersteentjes en kant.
Zus E. was een klein beetje zenuwachtig. Het is ook nogal wat, om jezelf in een heuse trouwjurk te zien. Eenmaal aangekomen selecteerde ze vijf jurken en werd ze in een korset en hoepel gehesen. Eén jurk waarvan ze een plaatje uit een tijdschrift had geknipt, zat helaas niet in het assortiment. Wel kon de verkoopster iets soortgelijks vinden.
Jurk 1 werd aangetrokken en zus wandelde wat onhandig uit het pashokje. Apart zo’n trouwjurk! Maar jurk 1 ging het niet worden, al leek hij op papier een grote kanshebber. Jurk 2, 3 en 4 vielen wel goed in de smaak. Jurk 5 en 6 weer niet. Ondertussen keken we met ervaren blikken naar mijn inmiddels elegant voortschrijdende zus in weer een andere jurk. Nee, deze niet! Of ja: o, die is mooi. Uiteindelijk waren er twee favorieten en na nog een keer passen bleek de door de verkoopster aangedragen jurk De Jurk te zijn.
En daar stond ze dan, mijn grote middelste zus. In een prachtige prinsessenjurk, te stralen met een twinkeling in haar ogen. Zal ik hem dan maar nemen? Vroeg ze een beetje onzeker, het is nogal een belangrijke aankoop namelijk. Wij knikten van ja. En daar kwamen de waterlanders (ja dat wordt nog wat op die trouwdagen straks). Ik ben erg benieuwd hoe ze eruit ziet op de grote dag, mooi opgemaakt, haren gekapt, boeket erbij. Het wordt vast prachtig! En zaterdag mag ik… Het wordt nu wel heel erg spannend.