Kaasfondue, regen en takke-takke-takke

Van 20 maart tot 27 maart maakten veertien vrienden en ik Frankrijk onveilig. We verbleven in een prachtig chalet in Les Coches – La Plagne. Lees: on-Frans ruime kamers, toiletten letterlijk ‘met de benen buiten’, goed geoutilleerde keuken, open haard, zithoek, creatieve eettafel, tv-hoek en van alle gemakken voorzien. Eén minpuntje: het lag een beetje in the middle of nowhere.

TakkeTakkeTakke
Makelaars weten het: locatie, locatie, locatie. Onze locatie was prachtig, maar lag dus een beetje afgelegen. De hele week hebben de heren gezocht naar TakkeTakkeTakke oftwel: Jägerbommen (Jägermeisterborrels die met een ritmisch getakketak in glazen RedBull vallen). Het was zoeken naar een speld in een hooiberg, maar de allerlaatste dag hebben we het schouwspel toch mogen aanschouwen in een stinkende kelder vol Arcadespelletjes. Het euforische gejuich impliceerde een WK-overwinning. Helaas kostte het drankje 8 euro per glas…

Busje komt zo
De après ski was er dus eigenlijk nie(t). We probeerden The last one: pub met vloerbedekking, fluistermuziek en veel tv-schermen. En we zochten ons een breuk naar Le Swan. Later bleek het om één en dezelfde pub te gaan, maar dan verbasterd met een Frans accent uitgesproken. Een dag skieden we naar La Plagne om daar Scotty’s onveilig te maken. Erg gezellig hoor, maar of het de lange skitocht van Julia nou waard was… Of wel Juul? De terugweg van Scotty’s was overigens wel legendarisch. We presteerden het om bijna een uur lang in een busje liedje na liedje te schreeuw-zingen. Met name Sander bleek over een onovertroffen keelgeluid te beschikken. Arme buschauffeur…

Après ski-alternatief
Wat deden we dan de rest van de avonden? Nou pokeren, kletsen, als een zombie naar rare docu’s op tv kijken en – natuurlijk – hints spelen. Hints? Ja, wij zijn een beetje retro en het is weer helemaal hip. De strijd tussen de (vijf) meisjes en (zes) jongens was heftig. Joelen, boe-roepen, klinkt-als en neehee, tweede lettergreep. En wat waren we goed. Probeer maar eens Schindler’s List, Mmm, mmm, mmm, mmm of Heal the World (met één beweging) uit te beelden. Geniaal.

De sneeuw
Hebben we ook nog geskied en gesnowboard? Jazeker. De eindeloze pistes van Paradiski konden ons zeker bekoren. Hier en daar wat ijs, een beetje veel papsneeuw, soms wat regen, maar vooral veel zon en op de allerlaatste dag nog een traktatie sneeuwstorm met verse sneeuw. Ik wisselde per ongeluk een skistok om na de lunch (een hogere zilvergrijze stok lijkt dan ook echt op een zwart kleiner exemplaar), helaas is die nooit meer teruggevonden. Rikkert verloor een ski in de stoeltjeslift met dank aan de liftbeambte die iets te enthousiast bezig was met zijn sneeuw-opspuit-apparaat. En Nikkie nam een keer de verkeerde ski’s mee uit de garage. Die leken overigens wél exact op de hare. 

Überhip
In Les Arcs vonden we een hippe tent, met dj, zon en ligstoelen. Helaas waren er maar twee wc’s en werden we omringd door iets te überhippe, verklede mensen (een badpak vind ik ietwat overdreven op de piste, ook al is het eind maart), ontzettend veel lekkere wijven en geen enkele knappe vent. Dansende Russen en retro-skipakken uit één stuk wedijverden met elkaar om de lelijkheidsprijs. Het fluorescerend gele pak won met stip. 

De Engel van Putten
Aan alles komt een eind. De laatste avond luidde overigens ook de laatste avond voor De Engel uit Putten in, ook wel het snot-etende-meisje genoemd. Na een lange reis van een vriendelijk tuin in Putten naar Amsterdam en van Amsterdam via Tilburg naar Les Coches, sneuvelde ze helaas door een rotje. Dat ze moge rusten in vrede. En dat we volgend jaar weer een nieuwe mascotte vinden!