‘Waarom blog ik?’ Dat vroeg ik me afgelopen week af tijdens SMC073, een bijeenkomst over social media voor Bosschenaren. Ik was er samen met wat collega’s. De tweede spreker was JW Alphenaar, professioneel blogger. Bij zo’n functiebenaming lik ik mijn lippen af: het zou toch wat zijn als je kunt rondkomen van het schrijven van blogs. Daar kan ik uren over dromen.
JW is zoals verwacht een groot voorstander van bloggen. Een mooie manier om expertise te etaleren, mensen naar je site te leiden en meer naamsbekendheid te krijgen. Het zijn al lang niet alleen maar nerds die bloggen. Neem mij bijvoorbeeld, ik pas toch niet in het klassieke plaatje van bril, intellectueel en een tikkeltje contactgestoord.
Ik raakte geïnspireerd door zijn lezing. Want waarom blog ik? Is het puur zakelijk? Wil ik op deze manier mezelf presenteren aan iedereen die een tekstschrijver zoekt? En kan ik de blogs over katten, neefjes en koken dan niet beter achterwege laten? Of is er meer?
Bloggen begon als uitlaadklep. Als ‘lekker tikken zonder regels’. Ik deed het om mensen te attenderen op zaken die ik interessant vind. Om vrienden en kennissen te vertellen wat mij bezighoudt. En om mijn mening te spuien. Ik ben er best trots op dat ik blog. Soms krijg ik reacties van mensen van wie ik nooit had verwacht dat ze mijn blogs zouden lezen. Dat vind ik leuk.
Inmiddels is het uitgegroeid van leuk naar meer dan dat. Het is een manier om mezelf te etaleren. Want wat wil ik dat mensen van me weten? Dat ik van schrijven houd. En dat lijkt me duidelijk.
Prachtig. Gewoon knallen… en ook ik ga je (vanaf) nu volgen. En Jan Willem, bedankt voor de retweet hierover.
“I blog, therefore I am”?