Ik had collega T. beloofd weer eens een blog te schrijven over iets waar ‘hij bij was’. Nou hadden we toevallig gisteren met een aantal collega’s een terrasje gepakt, dus een mooi onderwerp om aan te pakken. We togen rond zes uur richting stad, waar de terrassen al flink gevuld waren. Het was zoeken naar een plekje en uiteindelijk kwamen we bij Pollevie terecht, een eetcafé op een leuk binnenpleintje in de binnenstad van ‘s-Hertogenbosch.
De biertjes smaakten goed, we hadden een mooi plekje bemachtigd en ook de eerste hapjes gingen er als zoete koek in. En toch was het bezoek aan Pollevie niet voor herhaling vatbaar. En dat kwam met name door de bediening. Het eten was best lekker. Ik had pasta met truffel, groene asperges en oude kaas. Het smaakte goed, maar was iets te gaar en bevatte bijzonder weinig truffel. Maar al met al: prima pasta’tje.
Twee collega’s hadden een gerecht waarbij frietjes en salade hoorde. De serveerster zei op de automatische piloot ‘eet smakelijk, frietjes en salade komen er zo aan’. Maar die kwamen dus niet. Wel kreeg een andere tafel tien minuten na ons frietjes en salade, wat ons deed vermoeden dat we nogal vergeten werden. En dus vroegen we hoe het zat aan de oververhitte, ietwat sacherijnige ober. Die zei dat het toch gratis was (!). Waarschijnlijk bedoelde hij inbegrepen bij de prijs, maar toch. Niet erg handig geformuleerd en ook bepaald geen goede reden om een tafel van friet en sla te onthouden. Vijf minuten later vroegen we het zijn vrouwelijke collega, die het ‘bullshit’ vond dat hij had gezegd dat het gratis was. En gelukkig kwam het er vervolgens snel aan.
Al met al was het erg gezellig op het warme terras met alle lieve collega’s. en ook erg leuk om oud-collega W. weer eens te spreken. Alleen viel de service van Pollevie nogal tegen. Los van bovenstaande anekdote hadden we per persoon gemiddeld twee à drie drankjes meer gedronken als ze regelmatig langs waren gekomen of de drankjes sneller hadden geserveerd. Een gemiste kans. Volgens mij stonden ze met te weinig (kundig) personeel. Terwijl een goed mannetje (of vrouwtje) meer zichzelf meteen terug betaalt in een hogere omzet. www.pollevie.nl: typisch geval van jammer.
