Het was wel even een dingetje.
Deze week was het ‘Inschrijfweek voor het voortgezet onderwijs’.
Maandag schreef Evi zich in bij De Nieuwste School. Dinsdag Joep bij het Cobbenhagenlyceum.
Na vele open dagen, meeloopdagen en ouderavonden, was de keuze gemaakt. Extra spannend: beiden kozen voor een lotingsschool, dus bleef het nog even de vraag óf ze volgend jaar naar de school van hun eerste keuze mochten. Dat is best onzeker wanneer je een hoop moeite doet om een school te vinden waarvan je denkt dat die bij je past.
Terug naar maandag.
We lopen de school binnen met Evi en ja, het klopt.
Ik zie haar de komende jaren naar deze school gaan. Het is een logische stap in haar ontwikkeling, die past bij wie ze is.
Terug naar dinsdag
Joep loopt de school binnen. Ook hier volgt dat ‘kloppende gevoel’. Een prettig gesprek, een welkom gevoel. Ja, leuk!
En toch klopt het ook weer niet.
Want hallo! Hoe kan het dat ik ruim 11 jaar geleden met een megatoeter zat te puzzelen en het nu al tijd is voor het vo? Al die luiers, flesjes, stapjes, hapjes, lessen, clubjes, diploma’s en feestjes.
En nu staan we opeens hier. Dat wordt nog wat dit jaar met mij (lees: ik neem tissues mee naar de eindmusical).
Goed nieuws trouwens: beide scholen hoeven niet te loten.
Hier hangt de vlag uit.
Die tissues zijn erg handig bij de musical!