Eindelijk was het dinsdag zover: na tien weken wachten kwam onze nieuwe bank. Als je zo’n tijd aan het wachten bent, vergeet je een beetje hoe de bank er ook alweer uitzag. En hoe groot hij nou precies was. Nou, groot dus. Grijsblauw en strak. Met de nieuwe eettafel erbij staat de kamer mooi vol. Ik vind het persoonlijk niet té, maar we zijn nu wel even uitgekocht. Wat natuurlijk ook niet zo erg is.
Toen ik dinsdagavond thuiskwam moest ik even wennen. Is dit onze woonkamer? Kan ik echt languit liggen op de bank en dan nog niet met mijn voeten over de rand bungelen? Ik ben helemaal enthousiast over ons steeds meer Grote Mensen huis. Het enige jammere is de geur van de coating, die stinkt namelijk nogal. Hopelijk weerhoudt het de katten van krabben, al maak ik me geen illusies.
Want met de komst van al die mooie, nieuwe spullen is het belang van verzorgen en behouden veel groter worden. De vorige bank was een showmodel dat we voor 250 euro op de kop tikten. Glaasje wijn erover? Krabbende katten langs de zijkant? Geen probleem. Maar nu wil ik de nieuwe waardevolle spulletjes mooi houden voor de komende paar jaar. Wat een verantwoordelijkheid, want tegelijkertijd wil ik ook ‘gewoon leven’ in ons huis en niet spastisch met doekjes achter knoeiende gasten en schreeuwend achter stoute katten aanlopen. Gelukkig is het nu even klaar met alle grote aankopen, dat zit een stuk relaxter.