Ik ben niet zo gezellig op het moment. Waarom? Omdat ik alleen maar kan denken en praten over huizen inrichten, keukens uitzoeken en het financieren van een koophuis. In mijn hoofd is weinig ruimte voor andere zaken. Ja, ik knik zo nu en dan vriendelijk wanneer iemand mij iets vertelt dat niet binnen bovenstaande categorieën valt. En op gepaste momenten stel ik een vraag. Dat is mijn vak, dus de automatische piloot is zó ingeschakeld. Maar veel liever had ik het gehad over een zespits-gasfornuis, notariskosten en de kleuren voor in de slaapkamer.
Niet erg aardig, nee, dat geef ik toe. Ik hoor de hele tijd vrienden J. en B. van de wintersportvakantie roepen: ‘one isseu party’. Hopelijk weet ik de schijn een beetje hoog te houden. Ondertussen moet er natuurlijk ook gewerkt worden. En de komkommertijd is hier nog niet aangebroken, als die al aanbreekt… Dat is aan de ene kant prettig want de dagen vliegen voorbij. Maar aan de andere kant geeft dat minder tijd om met collega’s te babbelen over hun hypotheekvorm en keukentegels.
Eigenlijk is deze blog ook een verkapt excuus om over het onderwerp huizen kopen te schrijven. Maar geloof me, ik doe écht mijn best om mijn ogen open te houden voor de rest van de wereld. Ik weet dat er autocoureurs zijn met een schedelbasisfractuur, dat er in Gouda niet op de grond mag worden gespuugd en dat er een zeldzame giftige spin in mijn eigen woonplaats is gesignaleerd op een tros bananen. Heb geduld met me. Op 1 november krijgen we de sleutel, dus ik verwacht rond 1 januari weer aanspreekbaar te zijn over andere zaken in het leven.