Ken je die reclame van Heineken waarbij vier vrouwen letterlijk gillend van blijdschap een walk-in-closet bewonderen? Stiekem is zo’n overzichtelijke en grote etalage voor kleding de natte droom van bijna iedere vrouw. Nou droomde ik al jaren van ‘gewoon een hele grote, mooie kast’. Iets minder spectaculair dan walk-in, maar zeker zo doeltreffend en overzichtelijk. Vandaag is mijn wens in vervulling gegaan.
Toen ik in ons nieuwe huis de slaapkamer bekeek, zag ik onmiddellijk waar De Kast moest komen. De verdere realisatie van De Kast had wel wat voeten in de aarde. Eerst moest ik Mathijs overtuigen van het nut en de noodzaak van één gigantische kast in plaats van een paar goedkope exemplaren naast elkaar. Het oog wil ook wat. Vervolgens startte de zoektocht. Via Ikea, internetcatalogi en woonspeciaalzaken, kwamen we bij BeterMeubel in Baarle Nassau terecht. Aldaar bestelden we een kast die – helaas helaas – tien weken levertijd had. Geduld is een schone zaak. En dus timmerde Mathijs na de verhuizing de oude, veel te kleine, gammele kledingkast provisorisch in elkaar. Afgelopen weekend zeeg die kast met een paar kleine beweging vakkundig neer, om vervolgens met veel kabaal door Mathijs uit het raam gegooid te worden.
Vandaag tussen twaalf en drie was het zover. Toen dus om 12.08 uur mijn telefoon ging en ik zag dat het Mathijs was, verwachtte ik goed nieuws in de trend van ‘ze zijn er al’. Niets was minder waar, Mathijs stond namelijk muurvast in een file op de A58 vanwege een ernstig ongeluk. Hij kon niet voor- of achteruit. Dus ik bel BeterMeubel. Na wat doorkiezen en een verkeerd nummer, krijg ik een dame aan de lijn die ziet dat de bezorgers al in Tilburg zijn. Ze belt de heren en die blijken zelfs al voor de deur te staan. Paniek! Hierna volgt een druk heen-en-weer-bellen tussen Mathijs, BeterMeubel, mijn schoonmama en mijzelf. Uiteindelijk is schoonmama zo ontzettend lief om op haar fiets te springen richting ons huis. Gelukkig, want de bezorgers hadden nog maar één adresje en gingen anders terug naar de opslag. Ondertussen maak ik naar allerlei rekeningen geld over – o nee, naar giro maak je niet binnen een dag over – zodat er aan de deur gepind kan worden.
Adem in, adem uit. Belt Mathijs. Dat ie weer rijdt. En dus belt hij zijn mama af en scheurt naar huis alwaar hij de bezorgers van een drankje voorziet en toekijkt hoe zij de kast in elkaar zetten. Het duurt een paar jaar en kost wat stress, maar hij staat er: De Kast. Vanavond inruimen!