Een ongewoon warme lentedag in Schotland. Je geliefde en jij trekken de weidse heuvels in met picknickmand en kleed. Even lekker uitwaaien, de zon op je huid en met zijn tweetjes zijn. Je verlaat hand in hand het pittoreske dorp en volgt het wandelpad. Op naar het gezamenlijke avontuur.
In de verte vliegen wat vogels en in de struiken staan de eerste bloemen in knop. En dan zie je het perfecte plekje. Een open stuk grasveld in de beschutting van twee heuvels. Je vleit het kleed neer en schopt je schoenen uit. De mand gaat open en allerlei lekkernijen komen tevoorschijn. Gekoelde wijn, een salade, stokbrood, brie, gerookte zalm en kleine komkommersandwiches. Je pakt alles uit, schenkt twee glazen in en proost op het goede leven, terwijl je relaxt achterover leunt op één elleboog.
Je praat wat met elkaar, geeft elkaar zo nu en dan een zoen, eet wat van de heerlijke hapjes en wordt een beetje licht in je hoofd van de wijn. Dat geeft niet, daar is het tenslotte vakantie voor. Dan hoor je opeens een bonkige plop. En nog één. Gek, wat kan dat zijn? Nog meer plops, een plop in de salade en eentje tussen de sandwiches en een plons in je wijnglas. En dan opeens zie je het: lange, slijmerige, kronkelende wormen. Het zou je maar gebeuren.
http://www.nu.nl/opmerkelijk/2483903/gymles-gestaakt-vanwege-wormenregen.html