Kortingskaart zonder korting

Ik wil niet zo’n azijnpisser zijn als het de NS betreft. Want ik word toch bijzonder vaak netjes en op tijd van het werk naar huis gebracht. Natuurlijk gaat het wel eens mis; rijden er geen treinen, zijn er werkzaamheden of worden we als een kudde vervoerd. Maar het overgrote merendeel van mijn treinreizen verloopt soepel en prima.

Maar nu moet me toch echt iets van het hart. De NS wil per 1 augustus de kortingskaart beperken. Geen korting op werkdagen tussen 6.30 en 9.00 uur (was al zo) maar ook niet meer tussen 16.00 en 18.30 uur. En daar word ik op zijn zachts gezegd pislink van.

Ik heb dus een kortingskaart. Waarom? Omdat treinreizen best prijzig is en veertig procent korting daarom van harte welkom. De kosten voor een retourtje Uitgeest of Amsterdam dalen aanzienlijk. Het komt regelmatig voor dat ik na gedane arbeid in Den Bosch de trein richting Utrecht pak om met een zus of moeder uit eten te gaan. Lekker centraal en iedereen is op een schappelijke tijd thuis. Als het aan de NS ligt, gaat dat me dus meer geld kosten.

Het wordt nog een hele puzzel om straks wél gebruik te kunnen maken van mijn kortingskaart. Dat je afspreekt en zegt ‘nee, dat red ik niet, geen korting’. Volgens mij jaag je nu nog meer mensen de auto in. En ik kan me niet voorstellen dat de regering dat wil. Los van het feit dat mijn huidige kortingskaart nog tot eind september loopt en de voorwaarden dus tussentijds veranderen. Kan dat zomaar? Hier is het laatste woord nog niet over gezegd. Wie protesteert er mee?

Hard genieten, sober werken

Ik ben een ietwat luie levensgenieter. (Soms dan hè, ik moet aan mijn reputatie denken.) Natuurlijk ben ik niet vies van een dagje keihard werken en steek ik de handen ook graag uit de mouwen. Of tik ik geïnspireerde blogs en andere teksten. Maar het allerliefst verblijf ik al duttend in onze zonnige tuin, omringd door boek en katten. Of speel ik eindeloos lang spelletjes met vrienden. Of kokkerel ik uitgebreid voor mijn hongerig man en anderen.

Ik geef mijn generatie de schuld. Wij zijn namelijk van het ‘hard genieten en sober werken’. Geluk staat centraal en is belangrijker dan noeste arbeid. Dat in tegenstelling tot de generatie van onze ouders. Zij werden nog opgevoed met de leus ‘van hard werken is nog nooit iemand dood gegaan’.

En nu blijkt uit onderzoek dat de Babyboomgeneratiegelijk had! Hardwerkende mensen leven langer. En dan vooral de mensen die zo laat mogelijk met pensioen gaan. Ik vind dat een bevreemdende conclusie. Blijkbaar vervult hard werken een bepaald levensdoel waardoor ons lichaam de motivatie vindt om langer in stand te blijven. Ook ik voel regelmatig de bevleugelende energie van inspirerend werk. Maar diezelfde avond wil ik ook weer minstens zo hard ontspannen.

Moet ik nu constant keihard gaan werken? En dat net nu ik minder uren maak en als startende ondernemer nog niet de 60 uur volmaak die standaard schijnt te zijn. Dat biedt overigens wel hoop voor de toekomst. Maar nee, daarvoor zijn de luie en gezellige uurtjes mij te lief. Ik wil met volle teugen genieten van een leven vol mooie momenten. Met werk, maar zeker ook met vrienden en familie. Dan maar een paar jaartjes minder.