Brutalen hebben de halve wereld. En lieve meisjes komen in de hemel, brutale overal. Ik had het natuurlijk kunnen weten, maar tot nu was het nog niet officieel bevestigd. Nu wel, dankzij zo’n onderzoek waarvan je denkt ‘kunnen we dat geld niet beter investeren in het genezen van Aids, de ouderenzorg in het algemeen of desnoods in een groot volksfeest met gratis drank en versnaperingen voor iedereen’.
Wat blijkt: onbeleefde mensen worden gezien als machtig. Het verbaast me niet. In mijn prille (ik ben tenslotte een jonge blom) leven heb ik inderdaad gezien dat mensen met macht vaak een beetje lomp zijn, minder empathisch en een doelgerichte mentaliteit hebben, waarbij de doelen van een ander ondergeschikt zijn.
Het lastige is: ik ga er nogal prat op dat ik niet zo ben. Ik vind mezelf niet lomp, los van een accidentele boer (of twee). Ik denk dat ik eerder te meevoelend ben dan andersom (ik pink graag een traantje mee als de emoties vloeien) en ik ben eigenlijk niet zo doelgericht. En al helemaal niet ten koste van anderen. Neem nu het starten van mijn eigen bedrijf. Mijn doel is: mooie dingen maken, fijne samenwerkingen aangaan, interessante mensen spreken, goede teksten schrijven en daar met veel plezier mee bezig zijn. En oja, daar ook geld mee verdienen natuurlijk. Dat klinkt in mijn ogen niet als een ‘over lijken gaan’-mentaliteit.
Moet ik veranderen? Kan ik dat überhaupt? De conclusie is: nee. Omdat ik denk dat het niet kan, dit vogeltje zingt zoals het gebekt is. En omdat ik het niet wil. Een beetje brutaal ok, maar ik wil niet een onaardig, lomp persoon worden. En die macht hoef ik helemaal niet hebben. Laat mij maar lekker schrijven, creëren en creatief bezig zijn. Dan mogen anderen aan de touwtjes trekken, los van de noodzakelijke controle en het genot van eigen verantwoordelijkheid. Sorry, Dolle Mina’s, de nieuwe Margaret Thatcher zul je hier niet vinden.
Bron:
http://www.nu.nl/wetenschap/2521708/onbeleefde-mensen-worden-gezien-als-machtig.html
Ach Mel, is ook allemaal niet nodig! Als brutale mensen de halve wereld hebben, dan pakken wij toch gewoon die andere helft?
Ik herken het wel, kom in mijn werk ook vaak zulke mensen tegen. Is ook niet aan mij besteed, maar ik heb inmiddels wel geleerd om niet meer over me heen te laten lopen.