De dag begon vrijdag met kriebels. Twee voor mij totaal onbekende mensen gingen trouwen en ik kreeg er de kriebels van. Kleine nieuwtjes kwamen langs zoals ‘William draagt een kostuum van de Nationale Garde’ en ‘Kate heeft drie designers gevraagd om een bruidsjurk te ontwerpen voor het geval een ontwerp uitlekt’. Ook: ‘Kate heeft haar laatste nacht als vrijgezel in een luxe hotel door gebracht met haar familie’ en ‘Harry geeft zijn best man-speech pas nadat de Queen naar bed is’. Hij beheert overigens ook de ring voor Kate, gemaakt van zeldzaam, kostbaar goud.
Heerlijk, van dat nietszeggende nieuws voor kleinigheden en groot geluk. Het doet me terugdenken aan onze trouwdag. Dat we de dag ervoor aan kwamen in Middelburg en een ijsje aten bij Sint John. ’s Avonds aten we samen ons laatste maal als verloofden. Met zenuwen in onze buik genoten we van wat zou komen. En ook al wilde ik me geen zorgen maken, ik deed ’s nachts vrijwel geen oog dicht. Mijn onderbewuste kon ik niet uitzetten.
Onze dag begon met een strakblauwe lucht en een stralende zon. Toen ik de gordijnen opende wist ik dat het prachtig zou worden. Genieten. Ik ben zo benieuwd hoe Kate en William hun dag mee hebben gemaakt. Ik kan me niet voorstellen dat je kunt slapen als je zo’n grote dag voor de boeg hebt. Of hoe de zenuwen door hun lichaam moeten gieren wanneer zij zich aan het publiek tonen. En hoe ze zich in een keurslijf geperst hebben gevoeld, omdat ze moesten voldoen aan de stijfheid van een Britse bruiloft.
Ik ben benieuwd hoe zij terugkijken op deze dag. Hebben zij ’s avonds net als de meeste Nederlandse stellen met de enveloppendoos op bed gezeten om alle lieve, goedgevulde kaartjes door te nemen. Elkaar aankijkend met een glimlach van oor tot oor, wetende dat ze nu man en vrouw zijn? Ik betwijfel het. Ik hoop dat het privéfeestje ’s avonds wat meer bij hen paste dan het officiële gedeelte. Dat ze weer een beetje konden ademhalen en stralen van geluk. Als ik dan terug kijk op onze dag, zou ik niet willen ruilen. Nee, voor mijn geen prinsessenleven vol regels en publiekelijke verwachtingen, maar een gezellig en gelukkig leven zoals het nu is.
Ik sluit me hier helemaal bij aan. Ik ben dan wel met mijn eigen prinses getrouwd, maar gelukkig hebben we geen koninklijke verplichtingen.
De bruid was prachtig, de bruidegom zenuwachtig en precies zijn vader en de dienst stijf en vormelijk.
Ik denk dat dit voor hen gewoon het ‘verplichte’ gedeelte was en dat ze daarna nog lekker gefeest hebben.