Zoals de meeste lezers wel weten ben ik niet vies van culinaire hoogstandjes en bijpassende, smaakvolle wijnen. Dan verwacht je minimaal dat ik kind aan huis ben bij wijnhandel Henri Bloem. Dat zijn etalage mijn surrogaatwoonkamer is en het personeel mijn familie.
Maar nee, niets van dit alles. Ondanks de vele cadeaubonnen die we voor ons huwelijk gekregen hebben (we hebben genoten van de wijn, waarvoor onze dank), kom ik weinig bij deze wijnhandel. Waarom? Nou, omdat het altijd zo tegenvalt. Het lijkt zo mooi; op zaterdag inkopen doen op de markt voor een avondje stevig kokkerellen en dan ‘en passant’ een heerlijke wijn op de kop tikken bij Henri.
De praktijk is echter anders. In het echt word ik namelijk altijd straal genegeerd door meneer Bloem. Hij helpt liever andere mensen. Mensen die niet jong, blond en vrouw zijn (dus per definitie geen verstand van wijn hebben) en mensen die een air van financiële overvloed om zich heen hebben hangen. Ik voel me er altijd zo niet-welkom. Alsof ik me moet excuseren dat ik er inkopen wil doen. Sorry, maar mag ik hier mijn geld uitgeven? En alsof ik moet bewijzen dat mijn kennis van wijn verder gaat dan Moesel met ijs. Dat verdient geen bloemetje.
En dus heb ik nu, voor de zoveelste keer (ik ben soms wat naïef), gezworen er geen wijn meer te kopen. Ik boycot Henri Bloem Tilburg. Waar ik dan wel mijn wijn haal? Ik heb net een heel leuk, klein zaakje ontdekt in de Heuvelpassage. Ik werd er bijzonder vriendelijk en deskundig te woord gestaan en de wijn was heerlijk. Tien punten voor TDrinks.