Tijd of geld

Met dank aan lieve vriendin N. en de huidige digitale mogelijkheden luister ik nu al een paar dagen naar Paolo Nutini. Zijn naam doet een Italiaanse Casanova-achtergrond vermoeden, wat klopt, maar officieel blijkt Paolo Schots te zijn en lijkt hij meer op Wouter Hamel dan Eros Ramazotti. Ik vind een aantal nummers erg mooi, maar ‘Last request’ en ‘New shoes’ springen er uit. De eerste vanwege de heerlijke melancholie en het zinnetje ‘don’t shrug your shouders’. Ik heb dan meteen een beeld van een ontroostbaar meisje met een pruillip. Mooi vind ik dat, als een paar woorden meteen een heel beeld schetsen.

Bij ‘New shoes’ blijft ook een zin uit het refrein hangen. Dat gaat zo:
“… I said, hey, I put some new shoes on and everybody’s smiling,
It so inviting,
Oh, I’m short on money,
But long on time,
Slowly strolling in the sweet sunshine…”

Het doet vermoeden dat Paolo een beetje een lamlul is (excusez le mot) die de hele dag een beetje rond wandelt op nieuwe schoenen. Maar los daarvan zet het ‘short on money, but long on time’ me aan het denken. Want wat is nou echte rijkdom? Tijd of geld? Ik peins er nog even over terwijl ik uitkijk over de weide zee, het duinenlandschap en blije toeristen met in mijn oor de zacht-zwoele stem van Paolo.