Het was voor het eerst sinds we in ons huis wonen dat ik lichtelijk baalde van een Tilburgs evenement. Als je in het centrum woont, mag je daar eigenlijk niet over zeuren. En in 99% van de gevallen vind ik het helemaal fantastisch om hier te wonen en dat de gemeente zoveel activiteiten organiseert en steunt. Vandaag was de T-parade. En dat is dus niets voor mij.
Het begon al verkeerd. Na korte zweetnachten met een hoestende Mathijs, rumoer op straat, met piepjes achteruitrijdende vrachtwagens onder ons slaapkamerraam en geen zuchtje wind, keek ik vannacht uit naar een lange nacht diepe slaap. Helaas werd er om 7.09 uur een afzetbord onder ons raam geplaatst voor de T-parade. Op de verder stille zondagochtend is dat een hels kabaal. De toon was gezet.
Na me een tijd verstopt te hebben, bedacht ik ‘If you can’t beat them, join them’ en togen Mathijs en ik richting Parade. Gek genoeg was mijn aanstaande niet aan het werk, wat wel de bedoeling was. De gemeente had echter zoveel ristricties bedacht (geen terras, geen statafels, geen buitenbar) dat zijn baas besloot de tent dan maar voor een paar uur te sluiten. En dus hadden we wat uurtjes samen.
We haalden het staartje van de T-parade in en zagen uitgedoste mensen verveeld uitbundig schudden en deinen met hun heupen. Hoewel ik het knap vind, mijn heupgewricht is lang niet zo soepel en ritmisch, vraag ik me af wat er de bedoeling van is. Meisjes van 15 jaar die bewegingen maken die menig volwassen man het goofd op hol doet raken. Zij werden geflankeerd door stoere mannen die in microfoons rapten en kreunden en volupteuze dames op leeftijd. Het zal wel een cultuurverschil zijn, maar ik word er niet warm van. De T-Parade werd afgesloten door twee Hollandse wagens. De eerste met keiharde housemuziek en een dansende platte buik van een opgedirkt meisje. Ik hoopte dat haar moeder of oma niet in het publiek stond. En daarna kwam een wagen met in oranje uitgedoste hossende en springende mensen. Een prachtig voorbeeld van Nederlandse cultuur…