Ik kan mijn jeukende handen niet langer negeren. Ik móet er iets over schrijven: het Koningslied. Ter voorbereiding op deze blog heb ik het volledige nummer beluisterd en de klip bekeken. Een prestatie op zich. Want nee, ook ik ben niet laaiend enthousiast. Zeker niet over het tweede rapstukje met de W van Willem, of over het zoetsappige karakter van de muziek en de tekst. Dat ik geen fan ben, zal niet verrassend zijn.
En toch waren de artiesten en met name arme John Ewbank heel erg verrast door de reacties van het Nederlandse volk. Is het gebrek aan zelfkennis? Ewbank zal toch wel vaker liedjes schrijven die geen hits worden, alleen sterven die dan een stille dood in plaats van dat ze een publieke steniging ondergaan. Had hij er niet op gerekend dat het Koningslied ook negatief ontvangen kon worden? Waarschijnlijk heeft hij dan de kracht van social media en het plezier dat mensen beleven aan het anoniem veroordelen en vervloeken van dingen onderschat. Dat is nu juist zo makkelijk, ‘lekker’ en gevaarlijk van social media.
Het lijkt erop dat de makers van het lied dachten ‘hoe meer mensen meedoen, hoe beter’. Op zich geen verkeerde gedachte want zo wordt het een tijdsdocument (en wat voor één!). Alleen leidt samenwerken aan zoiets creatiefs als een liedtekst vaak tot compromissen. En compromissen zijn niet meestal niet het allermooist. Tel daarbij het thema ‘mijn droom voor de koning’ op en je ziet het lied langzaam richting afgrond verdwijnen. Hoe kun je over zo’n thema schrijven zonder poëtisch, hoogdravend, zoetsappig en Mini-playbackshowachtig te worden? Dat kan niet, blijkt wel.
Ik ben benieuwd wat we gaan zingen op 30 april. Ik wacht nog maar even met het instuderen van deze nieuwe hit. Wat is er eigenlijk mis met het Wilhelmus? Ok, de tekst is wat oubollig en de koning van Spanje eren we allang niet meer, maar toch. Ik houd wel van een beetje traditie.
Ik vind het lied ook niets, maar da’s maar een mening. Wat ik heel sneu vind is misschien niet de wanprestatie van Ewbank en co., maar het terugtrekken ervan. Ik bedoel, hij heeft iets geproduceerd waar hij volgens mij wel achter staat. Anders breng je het niet uit, neem ik aan. Maar door de reacties (en bedreigingen?) trekt hij het terug? En volgens mij kan dat niet eens. Het is al in het publieke domein. Of gaat nu iedere artiest het album terugtrekken dat die de gewenste reacties of resultaten heeft? Elke flop ontkennen we?
Ik heb het ook veroordeeld op Twitter. En dan niet anoniem, maar gewoon als @erikvanrosmalen. Met Ewbank en de muziek heb ik niet zoveel, dus hij is wel de laatste van het gezelschap die iets had hoeven terugtrekken. De tekstschrijvers treft meer blaam denk ik. Om met Wim Daniëls te spreken (bij Pauw en Witteman): met een half uurtje ernaar kijken had je in ieder geval de tekstuele fouten eruit gehaald…
Ik sluit aan, doe maar gewoon het Wilhelmus. Of we stappen gewoon over op een republiek, maar dat is weer een heel andere discussie natuurlijk.
We moeten toch gaan oefenen mannen…
Het is trouwens wel een lied dat blijft hangen, het heeft gisteren bijna de hele dag in mijn hoofd gezeten. Wel grappig Erik, die discussie over de monarchie deed me tot een week geleden helemaal niets en is nu opeens, ook bij mij, aangewakkerd. Is het Koningslied toch ergens goed voor.
Je had de nagesynchroniseerde versie van het Koningslied ook al gehoord? http://www.youtube.com/watch?v=MSTSxBCR5_k&feature=youtu.be
En tja, de monarchie. Het is wel wat hypocriet natuurlijk. We roepen met z’n allen dat het alleen maar ceremonieel is en dat het niks voorstelt. Dan kun je het net zo goed opdoeken. Maar dat doen we dus ook niet…