Uit het glas

Gisteravond kwam de wijsheid meer uit het glas dan uit het vuistje. We togen met een select groepje collega’s naar het pittoreske Oss vanwege het neerstrijken van Winterwonderland aldaar. Het zag er erg gezellig en leuk uit: een flinke schaatsbaan, reuzenrad, iets te grote après-skibar, allerlei kraampjes met vette happen etc. De Osse jeugd deed een interessante paringsdans op het ijs. Gillen, duwen, vallen, elegant glijden, alles werd in de strijd gegooid om elkaar te imponeren. Wij vielen een beetje uit de toon met onze gemiddelde leeftijd, maar dat mocht de pret niet drukken.

Voor het schaatsen gingen we eten bij eetcafé De Wereld. Een erg gezellige, mooi ingerichte tent. Eerder deze week hadden we onze bestelling al doorgegeven (ze werken met menuutjes) zodat alles op de avond zelf soepel kon verlopen. En op zich verliep het ook wel soepel. Maar (ja daar is de maar) het duurde wel een beetje lang. En het eten was van eetcaféniveau. Dat kun je verwachten voor die prijs, maar stiekem hoop je op een aangename verrassing. Mijn voorgerecht was overigens lekker, de garnalen waren erg smaakvol. Maar over mijn hoofdgerecht en toetje was ik gemiddeld tevreden. Gewoon, maar niet bijzonder. Bij mijn collega’s zag ik trouwens bevestigd dat je zoiets als sushi beter alleen in een sushibar kunt bestellen. Das toch een kunst op zich.

Los van het gemiddelde niveau van eten, was het wel een übergezellige avond. We hebben wat afgelachen, potentiële plannen gemaakt voor het werk en onze hoogtepunten van 2008 doorgenomen. Ja, het was een mooie uitje. Alleen jammer (hoewel, dat was ook weer erg gezellig) dat ik de verleiding niet kon weerstaan om eenmaal terug in Tilburg even bij Polly binnen te wippen. De ‘Jongens van jeweetwel’ (van Crazy Piano’s) speelden de pannen van het dak. En dus bleef ik, al bier drinkend, tot in de kleine uurtjes hangen. Op en top gezelligheid! Mijn treinreis naar Den Bosch vanmorgen was helaas nogal misselijkmakend. Letterlijk dus hè.