Ik ben een dromer. Met mijn gedachten ergens anders, ben ik altijd overal. Ik vind het heerlijk om uit het raam van een trein te staren en mijn gedachten de vrije loop te laten. Dan fantaseer ik over de toekomst, vakanties, mooie momenten, zakelijke successen enzovoorts. Maar wat zijn mijn echte dromen?
Een boek schrijven. Dat wil ik ooit nog wel eens doen. En liefst een boek schrijven dat goed verkoopt en uitzicht biedt op nog meer boeken en een supergoed betaald column in een blad als Linda. of YAN. Dan zie ik mezelf al zitten met de laptop voor de openslaande tuindeuren als een soort Carrie Bradshaw meets Tatiana de Rosnay meets Esther Verhoef meets Sophie Kinsella. In het kader van: je kunt beter te groot dan te klein dromen.
De postcodeloterij winnen. Ja, ik weet het, niet bepaald een ambitieus doel. Maar toch droom ik er wel eens van. Het zou bovenstaande scène met de openslaande tuindeuren verplaatsen naar een vrijstaand huis met tuin met jacuzzi, enorme woonkeuken en een serre met daarin een chaise longue waarop ik in het ochtend zonlicht gedichten en novelles lees in mijn peignoir. Of zoiets dan hè.
Want het zou ook zomaar kunnen dat die peignoir tegen die tijd is verruild voor een joggingbroek met onder gespuugde sweater en dat de chaise longue heeft plaatsgemaakt voor een box met speelhoek. Wie zal het zeggen…